9) "The history of modern Greece: with a view of the geography, antiquities and present condition
of that country”, εκδ. Nathan Hale (από την αγγλική έκδοση), Βοστώνη 1833, σελ. 239-240:
of that country”, εκδ. Nathan Hale (από την αγγλική έκδοση), Βοστώνη 1833, σελ. 239-240:
On the side of the Xerro Bouno, or the Dry Mountain, we observed the large village of Longanico, and crossed the river of the same name, at its junction with another stream, near the foundations of a temple.
On an ugly ascent from this spot, we found a derveni, or guard-house, to protect die road; […]
At the top of this ascent, we found a large flat table-land, spotted with heaps of stone and stunted wild pear-trees, where we thought we observed the vestiges of a city. Our guides called it Agrapulo Campo, which might be either a corruption from wild pear-trees, or the acropolis of an ancient city. On the descent from this, is the source which might have occasioned the selection of the spot for habitation. It is now known by no distinguishing appellation; for that of Cephalo-brysso, which it bears, is common to any other natural fountain. Here, however, we found the foundations of a temple and other fragments of white marble, and were soon convinced that it was the real fountain of the Eurotas in the valley of Sparta, whether it derived or not its original source from the same mountain with the Alpheus, and sunk in the lake below Anemodouri. The city was probably that called Pellane. The water is clear and excellent, and gushes out of the rock in a considerable stream. A khan now in ruins, has once existed near the spot, founded by some pious Turk, who probably left no money to support it, or did not foresee that no khangi could be found to remain in it in times of turbulence, or the prevalence of banditti. A little below the source, the stream joins a river called Platanata, and then assumes the classic name of Ere or Eurotas. After passing two little villages on the left, Partali and Trupes, we came to a fountain with a shade of poplars, now in early leaf; and on the right, after passing the foundations of walls, we observed the ruins of a citadel, rising in terraces that forcibly recalled to our recollections, the town of Characomae, or the Bastions, the ruins which were to be expected in this district. Here we found another khan, which was at that moment tenanted ; but it being only two o'clock, the evening fine, and the place not offering any particular object of curiosity, while we were impatient to arrive at Sparta, we proceeded on our journey, which we had on that day commenced at nine. On the hill, about a mile on the right, is the large village of Periboglia, a name implying a wall or peribolus, and from that circumstance now used more than κήπος for a garden. Possibly, it might originally have some connection with the neighbouring ruins of Characomae.
We had not proceeded far, when, on crossing a river, we observed the foundations of a temple on the right, and, in the same direction, the villages of Alevron and Alitea. The traces of the ancient inhabitants seemed now to multiply, and the country to become at the present day more populous. The river which rolled on our left, now entered among the little hills, which seemed to impede its further passage. On the left, we saw the village Chorithitza, and a white house called Lai, a name which had a sort of Lacedaemonian sound.
μετάβαση στο πρωτότυπο κείμενο (σ. 239)
On an ugly ascent from this spot, we found a derveni, or guard-house, to protect die road; […]
At the top of this ascent, we found a large flat table-land, spotted with heaps of stone and stunted wild pear-trees, where we thought we observed the vestiges of a city. Our guides called it Agrapulo Campo, which might be either a corruption from wild pear-trees, or the acropolis of an ancient city. On the descent from this, is the source which might have occasioned the selection of the spot for habitation. It is now known by no distinguishing appellation; for that of Cephalo-brysso, which it bears, is common to any other natural fountain. Here, however, we found the foundations of a temple and other fragments of white marble, and were soon convinced that it was the real fountain of the Eurotas in the valley of Sparta, whether it derived or not its original source from the same mountain with the Alpheus, and sunk in the lake below Anemodouri. The city was probably that called Pellane. The water is clear and excellent, and gushes out of the rock in a considerable stream. A khan now in ruins, has once existed near the spot, founded by some pious Turk, who probably left no money to support it, or did not foresee that no khangi could be found to remain in it in times of turbulence, or the prevalence of banditti. A little below the source, the stream joins a river called Platanata, and then assumes the classic name of Ere or Eurotas. After passing two little villages on the left, Partali and Trupes, we came to a fountain with a shade of poplars, now in early leaf; and on the right, after passing the foundations of walls, we observed the ruins of a citadel, rising in terraces that forcibly recalled to our recollections, the town of Characomae, or the Bastions, the ruins which were to be expected in this district. Here we found another khan, which was at that moment tenanted ; but it being only two o'clock, the evening fine, and the place not offering any particular object of curiosity, while we were impatient to arrive at Sparta, we proceeded on our journey, which we had on that day commenced at nine. On the hill, about a mile on the right, is the large village of Periboglia, a name implying a wall or peribolus, and from that circumstance now used more than κήπος for a garden. Possibly, it might originally have some connection with the neighbouring ruins of Characomae.
We had not proceeded far, when, on crossing a river, we observed the foundations of a temple on the right, and, in the same direction, the villages of Alevron and Alitea. The traces of the ancient inhabitants seemed now to multiply, and the country to become at the present day more populous. The river which rolled on our left, now entered among the little hills, which seemed to impede its further passage. On the left, we saw the village Chorithitza, and a white house called Lai, a name which had a sort of Lacedaemonian sound.
μετάβαση στο πρωτότυπο κείμενο (σ. 239)
Μετάφραση
"Ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας: με αντικείμενο την γεωγραφία, τις αρχαιότητες και την παρούσα κατάσταση
αυτής της χώρας ”, εκδ. Nathan Hale (από την αγγλική έκδοση), Βοστώνη 1833, σελ. 239-240:
αυτής της χώρας ”, εκδ. Nathan Hale (από την αγγλική έκδοση), Βοστώνη 1833, σελ. 239-240:
Πάνω στην πλαγιά του Ξερού Βουνού παρατηρήσαμε το μεγάλο χωριό Λογκανίκος και διασχίσαμε το ποτάμι με το ίδιο όνομα, στην συμβολή του με ένα άλλο ρέμα, κοντά στα θεμέλια ενός ναού.
Σε μια άσχημη ανηφοριά από αυτό το σημείο βρήκαμε ένα δερβένι, φυλάκιο, για να προστατεύει από τον κίνδυνο του δρόμου. […]
Στην κορυφή αυτής της ανάβαση, βρήκαμε μια μεγάλη επίπεδη σαν τραπέζι περιοχή, κατάστικτη με σωρούς από πέτρα και κατσιασμένες αγριαχλαδιές, όπου πιστεύσαμε ότι διαπιστώσαμε τα απομεινάρια μιας πόλης. Οι οδηγοί μας τον ονόμασαν Αγραπιδόκαμπο, λέξη που θα μπορούσε να είναι είτε παραφθορά του αγριαχλαδιά ή η ακρόπολη μιας αρχαίας πόλης. Κατά την κάθοδο από αυτό το μέρος είναι μια πηγή, που θα μπορούσε να υπάρξει ευκαιριακά ως επιλογή για τόπο εγκατάστασης. Δεν είναι τώρα γνωστή από καμία διακριτική ονομασία, αλλά ως Κεφαλόβρυσο, που ονομάζεται, είναι κοινή ονομασία για οποιαδήποτε άλλη φυσική πηγή νερού. Εδώ, ωστόσο, βρήκαμε τα θεμέλια ενός ναού και άλλα θραύσματα από λευκό μάρμαρο και σύντομα ήμασταν πεπεισμένοι ότι ήταν η πραγματική πηγή του Ευρώτα στην κοιλάδα της Σπάρτης, είτε αυτή έχει είτε όχι την αρχική της εστία από το ίδιο όρος με τον Αλφειό και βυθίζεται στη λίμνη κάτω από το Ανεμοδούρι. Η πόλη ήταν πιθανόν αυτή που ονομαζόταν Πελλάνα. Το νερό είναι καθαρό και εξαίσιο και χύνεται έξω από το βράχο μέσα σε ένα αξιοπρόσεκτο ρυάκι. Ένα χάνι, που τώρα είναι ερείπιο, υπήρχε κάποτε κοντά στο σημείο, που ιδρύθηκε από μερικούς ευσεβείς Τούρκους, που πιθανώς δεν τους έμειναν χρήματα για να το επισκευάσουν ή δεν προέβλεψαν ότι κανένας χατζής δεν θα μπορούσε να παραμείνει σε αυτό σε καιρούς αναταραχής ή της επικράτησης των «κλεφτών». Λίγο πιο κάτω από την πηγή το ρυάκι ενώνεται με ένα ποτάμι που λέγεται Πλατανάτα και έπειτα αποκτάει το κλασικό όνομα Ίρις ή Ευρώτας. Μετά τη διέλευση από δύο μικρά χωριά στα αριστερά, το Παρδάλι και τις Τρούπες, φθάσαμε σε μια πηγή που είχε ίσκιο από λεύκες, με πρώιμα φύλλα, και στα δεξιά, μετά τη διέλευση από τα θεμέλια τειχών, παρατηρήσαμε τα ερείπια μιας ακρόπολης, που εμφανίστηκε με αναβαθμίδες που μας υπενθύμισαν αναγκαστικά την πόλη Χαράκωμα, δηλ. προμαχώνας, τα ερείπια του οποίου ήταν αναμενόμενα σε αυτή την περιοχή. Εδώ βρήκαμε ένα άλλο χάνι, το οποίο ήταν αυτή την στιγμή διαθέσιμο, αλλά ήταν μόνο δύο η ώρα, το απόγευμα υπέροχο και το μέρος δεν προσφερόταν για κάποιο συγκεκριμένο θέμα αναζήτησης, ενώ εμείς ήμασταν ανυπόμονοι να φθάσουμε στην Σπάρτη και συνεχίσαμε το ταξίδι μας, το οποίο αρχίσαμε εκείνη την ημέρα στις εννέα. Στο λόφο, περίπου ένα μίλι στα δεξιά, είναι το μεγάλο χωριό Περιβόλια, ένα όνομα που υποδηλώνει τοίχο ή περίβολο, αλλά σε αυτή την περίπτωση χρησιμοποιείται τώρα περισσότερο με την έννοια κήπος. Ενδεχομένως, αρχικά αυτό ενδέχεται να έχει κάποια σχέση με τα γειτονικά ερείπια του Χαρακώματος.
Δεν είχαμε προχωρήσει αρκετά, όταν κατά τη διέλευση ενός ποταμού, παρατηρήσαμε τα θεμέλια ενός ναού στα δεξιά και στην ίδια κατεύθυνση τα χωριά Αλευρού και Αλιτέα. Τα ίχνη των αρχαίων κατοίκων φαίνονταν τώρα να πολλαπλασιάζονται και η χώρα να γίνεται στην παρούσα ημέρα πιο πυκνοκατοικημένη. Ο ποταμός, που κυλούσε στα αριστερά μας, περνούσε τώρα ανάμεσα σε μικρούς λόφους, που φαίνονταν να εμποδίζουν την περαιτέρω διαδρομή του. Στα αριστερά είδαμε το χωριό Κονιδίτζα και ένα λευκό σπίτι που ονομάζεται Λάι, ένα όνομα που είχε ένα είδος λακωνικής ετυμολογίας.
Πελλ. Α - Πελλ. Β
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου