Κυπαρίσσι, Λογκανίκος, Βεργαδέικα, Φουντέικα, Άγ. Κωνσταντίνος (Ρεγκόζενα), Αγόριανη, Γεωργίτσι, Αλευρού, Καστόρειο (Καστανιά), Λουσίνα, Ντεμήρου (Κάστωρ), Καστρί, Νέα Λιβερά, Σερβέικα, Bορδόνια (Λόπεση, Παπαδιάνικα, Επάνω Χώρα, Σουλήνα, Κάμπος, Όραχος), Καραβάς, [Σελλασία, Κονιδίτσα], Παρδάλι, Πελλάνα, Περβόλια
Με αυτή την καταπληκτική θέα του Ταϋγέτου μεγαλώσαμε στον τόπο μας ...από μικρά παιδιά

..κατά παράφραση του κόμικ "Asterix & Ovelix: "Σε ένα χωριό της Λακωνίας δυο ανυπότακτοι χωριάτες είπαν να φτιάξουν το δικό τους μπλογκάδικο"
Βασικά θέματα ...με μια ματιά:
Αναρτήσεις:

Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

12.6. Καλήν ημέραν άρχοντες...


...Καλά Χριστούγεννα...
 ...Χρόνια Πολλά...!!!



 Η είσοδος της σπηλιάς που απεικονίζεται συνήθως στις βυζαντινές αγιογραφίες, δεν ξέρω γιατί, αλλά ...μου θυμίζει πολύ έντονα την είσοδο του δεύτερου μυκηναϊκού τάφου εκεί ...στις "Σπηλιές" του χωριού μας! (βλ. φωτογραφία κάτω αριστερά) Γι' αυτό και η, ώρες-ώρες, απροσδόκητη φαντασία μου κατέληξε κάποτε, απλοϊκά, στην εξής περίεργη συσχέτιση-υπόθεση: αν είχε επιλέξει ο Χριστός να γεννηθεί στην εποχή μας κάπου εκεί στην περιοχή μας, ...τότε σίγουρα θα επέλεγε - μου φαίνεται - εκεί στις "Σπηλιές" ίσως να γεννηθεί...
 Όπως και τότε, ο Ιωσήφ και η Μαρία, πιθανόν, να μην εύρισκαν αλλού χώρο για πρόχειρο κατάλυμα, αν τους προλάβαινε η νύχτα, ερχόμενοι από βορράν... Ένας ή δυό από τους ελάχιστους εναπομείναντες, ηλικιωμένους τώρα πια και ως γνωστόν καλόψυχους, βοσκούς του χωριού μας θα τους εντόπιζαν κάποια στιγμή (θεία επελεύσει ή ίσως από την αναμμένη φωτιά) μέσα στην κρύα νύχτα και θα προσέτρεχαν εις βοήθειά τους στην ταπεινή σπηλιά... Κάποιο ξεχασμένο γαϊδουράκι (ή μάλλον αυτό που τους μετέφερε), ίσως μαζί και ένα μοσχαράκι, που έβοσκαν εκεί κοντά, θα πλησίαζαν παρακινημένα από το φως της φωτιάς στην σπηλιά και θα προσέφεραν τελικά τα ζεστά και νοτερά χνώτα τους στο θείο βρέφος... Το κράτος όμως - όπως λέει και ένα ανέκδοτο που κυκλοφορεί σε e-mail εφέτος - σίγουρα θα ανέμενε επίμονα, λόγω Δ.Ν.Τ., την φορολογική περαίωση του Ιωσήφ, η Μαρία δεν θα είχε ίσως την δυνατότητα αίτησης για επίδομα τοκετού, ...ενώ οι τρεις Μάγοι κατά την κρυφή τους αναζήτηση μέσα στην νύχτα (αποφεύγοντας όσο το δυνατόν να εντοπιστούν από τους διακριτικούς πράκτορες κάποιου σύγχρονου Ηρώδη-επιτρόπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και από τους κατασκοπευτικούς δορυφόρους των σύγχρονων Ρωμαίων πλανηταρχών) θα είχαν και τον φόβο μήπως απελαθούν ως λαθρομετανάστες... 
 Επιτρέψτε μου, λοιπόν, αυτή την συσχέτιση εποχών, προσώπων και καταστάσεων, μόνο και μόνο για να καταλάβουμε κάπως καλύτερα το θρησκευτικό γεγονός της ημέρας ...σε μια εποχή όπου όλα πλέον έχουν γίνει κοινότοπα και τυποποιημένα! Σε μια εποχή, όπου τα Χριστούγεννα έχουν κανταντήσει κάτι σαν ...Δωρούγεννα, με τα ατέλειωτα επιβαλόμενα δωράκια να πηγαίνουν και να έρχονται, ή κάτι σαν ...Φωτούγεννα, με τα τέλεια διακοσμημένα φωτάκια και τα πολύχρωμα ηλεκτρονικά μπιχλιμπίδια να λαμπυρίζουν συνεχώς και παντού, ...με τον απαραίτητο ξενόφερτο, πλαστικό και CocaCola-ποιημένο αφελή γεράκο, Αη-Βασίλη, να συμπαρασύρει επιπροσθέτως τα πάντα προς μία κατεύθυνση με διάσταση είτε μόνο κοσμική, δηλ. αποκλειστικά για διασκέδαση και καλοπέραση (π.χ. με την ρεβεγιόν που συνηθίζεται το προηγούμενο βράδυ ...πριν καν γίνει η θεία λειτουργία το πρωί των Χριστουγέννων) είτε μόνο για τα μικρά παιδιά... και όχι σε μια στοχοθεσία προς την πραγματική "...εν ανθρώποις ευδοκία..." που λείπει ιδιαίτερα από την εποχή μας...
 Αλλά, ως γνωστόν, κάτι τέτοιο, δηλ. ως γεγονός κυρίως κοσμικό, ταιριάζει βέβαια να αντιμετωπίζεται η επόμενη εορτή, δηλ. η γιορτή της Πρωτοχρονιάς. ...Που με το καλό να μας έρθει και αυτή! Καλές γιορτές, λοιπόν, σε όλους μας!!! Υγεία και ευτυχία... Χρόνια Πολλά και πάλι...
Πελλ. Α

Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

12.5. Αφιέρωμα: η Πελλάνα σήμερα...

Αυτό το βιντεάκι το χαρίζουμε σε όλους τους αναγνώστες μας...
Μέσα από μια σύντομη διαδρομή σε κάποιους από τους δρόμους του χωριού, 
καθώς και με μια πιο ευρύτερη, φευγαλέα, ματιά στην γύρω περιοχή
καταγράφονται ...χρώματα και σχήματα, εγείρονται ...μνήμες και συναισθήματα
για τον τόπο που αγαπήσαμε, ...για τα χώματα από τα οποία προήλθαμε...!


Πελλ. Α - Πελλ. Β

Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

12.4. Ας χαλαρώσουμε, πάλι, λίγο...


Να και ένα βιντεάκι αποκαλυπτικότατο... 
...σχετικά με το αχτύπητο δίδυμο της Πελλάνας
και τις δραστηριότητές του στο πανηγύρι του ...Σκουληκοκρασά, βεβαίως, βεβαίως!

Υ.Γ. Το βίντεο αυτό μας το έστειλαν πριν λίγες ημέρες και μας άρεσε πολύ... Θα σας είναι μάλλον γνωστό, γιατί τελικά έχει κυκλοφορήσει πριν κάμποσο καιρό στο διαδίκτυο... Ομολογουμένως, αυτός που το δημιούργησε συνταίριαξε θαυμάσια τις χορευτικές κινήσεις των δύο πασίγνωστων κωμικών ηθοποιών με τον ρυθμό του δημοτικού τραγουδιού που ακούγεται...!

Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

12.3. Greeklish? ...Όχι, ευχαριστώ!

 Η ελληνική γλώσσα θεωρείται ως η μοναδική αρχαία γλώσσα που έχει επιβιώσει ως σήμερα και παραμένει ζωντανή γλώσσα, αφού μιλιέται αδιάκοπα από την αρχαιότητα ως τις ημέρες μας... (Κάτι τέτοιο πρέπει να συμβαίνει και με την κινεζική γλώσσα στην ανατολή). Όμως, αυτό για παράδειγμα δεν συμβαίνει και με την λατινική γλώσσα, η οποία θεωρείται πλέον ως νεκρή γλώσσα, αφού οι λατινογενείς γλώσσες, δηλ. η ιταλική, γαλλική, ισπανική κλπ., έχουν πάρει διαφορετική πορεία από αυτήν στην νεότερη εποχή.
 Και ήρθε, λοιπόν, τώρα η ψηφιακή γραφή να αλλοιώσει παράδοση αιώνων, ...χιλιετιών, και να κάνει τα λατινικά γράμματα, τα οποία προήλθαν από τα ελληνικά στην αρχαιότητα, ως κυρίαρχο μέσο έκφρασης του ελληνικού λόγου στα κομπιούτερς αρχικά, έπειτα στα κινητά και στην συνέχεια όπου αλλού βρεθεί... Βέβαια, πολύ αρχικά στους υπολογιστές επιβαλλόταν να γράψει κάποιος με λατινικούς χαρακτήρες, γιατί οι ελληνικοί δεν είχαν ακόμα προστεθεί (κάτι τέτοιο ακριβώς γινόταν αρχικά και με τα πρώτα κινητά τηλέφωνα)... Κι έγινε η αρχική αδυναμία και ο αναγκαστικός περιορισμός ...συνήθεια γραφής που κατατρώγει σιγά σιγά ολόκληρο το έθνος, θα έλεγε κάποιος! 
 Και λέω, ολόκληρο το έθνος, γιατί αυτό συνηθίζουν και οι Έλληνες του εξωτερικού, οι οποίοι ως ένα βαθμό δικαιολογούνται φυσικά, λόγω της μη ικανοποιητικής γνώσης ή ανάγνωσης της ελληνικής γραφής να καταφεύγουν στην πιο εύκολη λύση γι' αυτούς. Όμως, εδώ στην Ελλάδα τι γίνεται; Η γνωστή τακτική του Έλληνα να καταφεύγει στην πιο απλή και λιγότερο κουραστική λύση, τον έχει οδηγήσει σε μια αναπότρεπτη πορεία απομάκρυνσης από μια τόσο σεβαστή παράδοση αιώνων (φανταστείτε ότι με το πολυτονικό σύστημα διασώζεται η μουσικότητα της προφοράς που είχε η αρχαία ελληνική γλώσσα), από μια παρακαταθήκη μοναδική... Greeklish λοιπόν τώρα, παντού μόνον greek-lish (< greek + english)...?
 Και πού θα οδηγήσει αυτή η συνήθεια, όταν τα παιδιά μας, βλέποντας εμάς τους μεγαλυτέρους να εξακολουθούμε, ελαφρά τη καρδία, να γράφουμε greeklish στο κινητό μας, στα e-mail μας, στο facebook και οπουδήποτε αλλού σχολιάζουμε ή γράφουμε πρόχειρα κάτι στον υπολογιστή μας, ξεκινούν αυτή την επικίνδυνη συνήθεια τόσο νωρίς; Πώς θα εκλάβουν την δυσκολία της ορθογραφίας στην ελληνική γραφή; Φυσικά, ως εμπόδιο στην γρήγορη έκφραση συνηθισμένων ή κοινότοπων φράσεων που συνηθίζουν να ανταλλάσσουν μεταξύ τους στην όλο και πιο συχνή τάση για επικοινωνία με το κινητό ή το ίντερνετ... Έτσι, όμως, θα γίνεται όλο και πιο εύκολο το να φτωχύνουν γρήγορα λεξιλογικά (σε αυτό βοηθάει τελευταία και η εισβολή πολλών ξένων λέξεων, κυρίως αγγλικών, που δεν τις αφομοιώνουμε πλέον, δηλ. δεν τις εξελληνίζουμε ως ένα βαθμό - εντάξει, δεν είπαμε να λέμε λ.χ. το μπούμεραγκ ως ..."αυτεπίστροφο" όσο πετυχημένη κι αν είναι η απόδοση αυτής της ξένης λέξης), αλλά και να μην μάθουν ίσως ποτέ σωστά την ορθογραφία (αυτό εξάλλου συνέβαινε τελευταία και με τις προηγούμενες γενιές, που δεν χρησιμοποιούσαν  ακόμα greeklish, πόσο μάλλον τώρα...). Ακόμα και η σκέψη τους κινδυνεύει να περιορίζεται στην καθημερινότητα όλο και πιο εύκολα, αφού δεν είναι δυνατόν να εκφραστούν εύκολα βαθιά νοήματα με την χρήση μιας τέτοιας, κουραστικής στην  ευρύτερη σκέψη, γραφής... Για επιφανειακές συζητήσεις, όμως, και για αστειάκια, είναι μια χαρά, βολεύει... 
 Η ξενομανία, που είναι συχνό χαρακτηριστικό του Νεοέλληνα, όπως για παράδειγμα η επί τόσες δεκαετίες εμμονή του στις μη ελληνικές ταμπέλες καταστημάτων..., έκανε και εδώ την εμφάνισή της! Επιβάλλεται παντού ύπουλα, με ισοπεδωτική μανία, αυτή η φτωχή και κακόγουστη γραφή, αυτά τα φραγκοχιώτικα, ακόμα και στην ακραία μορφή της με την αντικατάσταση κάποιων γραμμάτων με αριθμούς ή άλλα σύμβολα ή με συντμήσεις λέξεων ή συλλαβών για ευκολία ή για μη περιττή καθυστέρηση... Είναι σαν τα γκράφιτι της εποχής μας που τα φτειάχνουν και αυτά νέοι, από τα οποία ελάχιστα μόνον αξίζουν, ενώ τα περισσότερα που θα δεις μέσα στην πόλη, αντί να την ομορφύνουν κάπως ή να της δώσουν έστω μια άλλη διάσταση μακριά από την πεζή καθημερινότητά της, την αγριεύουν περισσότερο με την επιθετική τους μορφή, συχνά με την δυσνόητη για τον μέσο πολίτη γραφή τους, που είναι και αυτή στα αγγλικά βέβαια...
Κάνετε κλικ εδώ για αυτόματη μετατροπή
 Γινόμαστε, λοιπόν, σιγά σιγά "δίγλωσσοι" στον γραπτό μας λόγο: άλλη γραφή να χρησιμοποιούμε στα ψηφιακά μέσα και άλλη στο χαρτί ή στα πιο επίσημα κείμενα... Αυτή, λοιπόν, είναι η κατάντια της μόνης ζωντανής αρχαίας γλώσσας στο δυτικό ημισφαίριο, αυτή είναι η μίζερη κατάληξή της (πάντα σε επίπεδο καθημερινής πρακτικής), μέσα στην τρομερή σε ευκαιρίες και δυνατότητες ψηφιακή εποχή μας...! Όχι, γιατί και εδώ ...κυριολεκτικά ..."στο χέρι μας" είναι και αυτό το θέμα! ...Ας το παλέψουμε, λοιπόν!!! Όλα μια συνήθεια είναι τελικά, αλλά και για όλα χρειάζεται μια καλή αρχή, έτσι δεν είναι;
Πελλ. Α

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

12.2. Όταν ο Αη-Νικόλας συνάντησε ...τον Αη-Βασίλη.

Εορτή του Αγίου Νικολάου σήμερα.
"Χρόνια Πολλά", λοιπόν, στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες!
 Έλα, όμως, που ο Άγιος αυτός μου θύμισε τον αγγλιστί λεγόμενο Saint Nicholas, με τις διάφορες παραλλαγές σε κάθε γλώσσα, όπως St. Nicolaus (που έγινε και Niclaus ή πιο απλά Claus) ή αλλιώς Santa Claus της Πρωτοχρονιάς!
 Ξέρετε για ποιον μιλάω... Για εκείνον τον συμπαθητικό εύθυμο γεράκο Άγιο με τα κάτασπρα γένια και μαλλιά, ντυμένο στα έντονα κόκκινα... Είναι ο St. Nicholas, τον οποίο κατά τον 17ο αιώνα κάποιοι Ολλανδοί μετανάστες γιόρταζαν στην Αμερική όχι στις 6 Δεκεμβρίου, αλλά την παραμονή των Χριστουγέννων, για να φέρνει δώρα στα παιδιά. Το 1821, μάλιστα, ο τυπογράφος William Gilley εξέδωσε στην Ν. Υόρκη το ποίημα «Santeclaus», που ήθελε τον Άγιο ντυμένο με γούνα να οδηγεί έλκηθρο με έναν τάρανδο. Εκεί, επίσης, το 1822 ο Clement Clarke Moore έγραψε για τα παιδιά του το ποίημα «An Account of a Visit from St. Nicholas» (αργότερα περισσότερο γνωστό ως «The night before Christmas»), στο οποίο έκανε οκτώ τους ταράνδους του και τον έβαλε να κατεβαίνει από τις καμινάδες. Η ιδέα της καμινάδας αλλά και του έλκηθρου με τους ταράνδους ήταν δανεισμένη από ένα φιλανδικό παραμύθι. Το 1823 ο σκιτσογράφος Thomas Nast εικονογράφησε την ιστοριούλα του Moore, αργότερα, το 1863, απεικόνισε στο περιοδικό «Harper's Weekly» τον Santa Claus με γούνα από πάνω μέχρι κάτω, ενώ ως το 1881 βελτίωνε συνεχώς την απεικόνισή του. Ο Άγιος, δηλαδή, παρέμενε βασικά ο ίδιος με το κόκκινο κοστούμι, την λευκή γενειάδα, κατοικούσε στον Βόρειο Πόλο, διάβαζε το βιβλίο του με παραμύθια, διακοσμούσε το έλατο, κατασκεύαζε παιχνίδια και έφερνε δώρα στα παιδιά... Έπειτα, στην Βρετανία ο Άγιος πήρε στοιχεία από τον σκανδιναβικής και γερμανικής προέλευσης «πατέρα ή άνθρωπο των Χριστουγέννων» (τον Father Christmas ή Weihnachtsman στην Γερμανία ή Pere Noel στην Γαλλία), μια καλοσυνάτη ακαθόριστη ασκητική μορφή της παράδοσης, καθώς και από το «Χριστο-βρέφος» (Christkindlein) και δημιούργησε νέα παράδοση. Η νέα μορφή του μεταφέρθηκε κατόπιν στην Αμερική από τους Ευρωπαίους μετανάστες, και γεννήθηκε έτσι ο ευτραφούλης Santa Claus, που φέρνει δώρα στα παιδιά, όταν όλοι κοιμούνται, και όλα τα γνωστά...
Αυτή ήταν η αρχική διαφήμιση..
 Το 1931 η Coca Cola αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον Άγιο στην χειμωνιάτικη διαφήμισή της και έτσι ανέθεσε την απεικόνισή του στον Αμερικανό Haddon Sundblom, ο οποίος τον έντυσε με τα χρώματα της Coca-Cola, όπως ακριβώς τον γνωρίζουμε σήμερα, με μακρύ σκουφί, κόκκινο κοστούμι, άσπρη γούνα, μαύρες μπότες ...και βέβαια με ένα μπουκάλι Coca-Cola στο χέρι...(sic). Ο Santa Claus, λοιπόν, κατέληξε να φέρνει δώρο στα παιδιά την Coca-Cola! Λόγω της μεγάλης επιτυχίας του προϊόντος της, το οποίο μεταφέρθηκε σε κάθε γωνιά της Γης, ο Santa Claus συνδέθηκε με την Coca-Cola και έγινε σύμβολό της! Την ζήλεψαν, όμως, και άλλες εταιρείες κι έτσι δημιουργήθηκε η παράδοση περί καταγωγής του Santa Claus από την Γροιλανδία ή την Λαπωνία ή από αλλού και έτσι μια θρησκευτική παραδοσιακή εορτή κατέληξε ...σε μια κοσμική, εμπορική εορτή και αργία.
 Η εμπορευματοποίηση των πάντων κυριάρχησε σιγά σιγά σε όλο τον κόσμο... Θα το παρατηρήσατε, εξάλλου, ότι ακόμα και στις τουρκικές τηλεοπτικές σειρές (που συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια να μεταδίδονται και από τα ελληνικά κανάλια) ο Αη-Βασίλης αποτελεί πλέον απαραίτητο συμπλήρωμα της Πρωτοχρονιάς στην διακόσμηση των σπιτιών τους... Φανταστείτε, ...ασκεί τέτοια γοητεία που εισήλθε ως έθιμο ακόμα και σε μωαμεθανικές χώρες!
 Ο μιμητισμός, όμως, των Νεοελλήνων προς κάθε τι ξενόφερτο εκ δυσμών αλλοίωσε όχι μόνον τα παραδοσιακά έθιμα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς (π.χ. αντί για καράβι στολίζουμε έλατο κλπ.), αλλά και την μορφή ενός από τους σημαντικότερους πατέρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Πράγματι, το ελληνικό μπέρδεμα είναι μεγαλύτερο, ...αφού ο Άγιος Νικόλαος (βλ. αριστερά) αντικατέστησε στην σύγχρονη εποχή τον Άγιο Βασίλειο, τον έναν από τους Τρεις Ιεράρχες. Δηλαδή, κρατήσαμε το όνομα του Αη-Βασίλη, του αφαιρέσαμε τα χαρακτηριστικά της ελληνικής λαϊκής παράδοσης, και υιοθετήσαμε γι' αυτόν την ιστορία του δυτικού Santa Claus αλλά, βέβαια, και την απεικόνιση του The Coca-Cola Santa Claus...
Ο σοφός, καλόβολος, ασκητικός, μελαχρινός με τα μαύρα του γένια Aη-Βασίλης (330-379 μ.Χ.) από την Καισάρεια της Καππαδοκίας, που απεβίωσε μόλις στα 49 του χρόνια και μετέδιδε ως δώρο την γνώση, μετατράπηκε εύκολα και εδώ στην Ελλάδα στον κόκκινο, χαζοχαρούμενο γεράκο Santa Claus, που δίνει ως δώρο ...καταναλωτικά αγαθά, αφού συμβολίζει την υλική ευημερία και τον ωφελιμισμό!
 Πώς, όμως, συνδεόταν κάποτε εδώ ο Άγιος Βασίλειος 
με την πρωτοχρονιά, την γνωστή βασιλόπιτα και γενικά την ελληνική παράδοση;
 Όταν ο έπαρχος της Καππαδοκίας πήγε κάποτε να εισπράξει δυσβάσταχους φόρους από τους κατοίκους της, αυτοί μάζεψαν πολλά δώρα για να τον εξευμενίσουν. Με την μεσολάβηση του Αγίου Βασιλείου (βλ. αριστερά) τελικά ο έπαρχος αναχώρησε, χωρίς ευτυχώς να πάρει τίποτε. Τότε ο Άγιος, για να επιστρέψει τα συγκεντρωθέντα, πλην ανακατωμένα, τιμαλφή, έβαλε σε μικρές πίτες από ένα αντικείμενο και τις μοίρασε στους κατοίκους. Η παράδοση λέει ότι ο καθένας βρήκε έπειτα έκπληκτος στην πίτα του ό,τι αντικείμενο είχε προσφέρει πριν. Το βέβαιο είναι ότι από τότε δημιουργήθηκε η παράδοση της βασιλόπιτας με το κρυμμένο νόμισμα. Ο Αη-Βασίλης της ελληνικής παράδοσης ξεκινούσε μετά τα Χριστούγεννα από τα βάθη της Μικράς Ασίας κι έφθανε σε όλα τα μέρη του Ελληνισμού. Δεν είχε σακί με δώρα στην πλάτη, έφερνε όμως στους ανθρώπους ευλογία και καλή τύχη. Στα παιδιά που τραγουδούσαν την ιστορία του: «Άγιος Βασίλης έρχεται από την Καισαρεία» και «βαστάει κόλλα και χαρτί, χαρτί και καλαμάρι» (γιατί προσφέρει ως δώρο την χαρά της γνώσης) οι νοικοκυραίοι έδιναν δώρα, για να έχουν την ευλογία του και καλή τύχη για την νέα χρονιά.
Αυτά, λοιπόν, για τις παραδόσεις και την ιστορία των δύο αυτών Αγίων...
Καλές γιορτές να έχουμε κι εφέτος!
Πελλ. Α

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

12.1. Αφιέρωμα: αρχαία Πελλάνα...

Καλό μήνα,
αγαπητοί αναγνώστες-συμπατριώτες!
Εισήλθαμε σήμερα στον 12ο μήνα αυτού του ιστολογίου...
έχοντας ήδη συμπληρώσει ...80 άρθρα!
 Γι' αυτό και θελήσαμε να αφιερώσουμε ένα μικρό βίντεο προς τιμήν του αρχαιολόγου κ. Θεοδώρου Σπυρόπουλου, ο οποίος και ανέδειξε την μοναδική ιστορική αξία που είτε διατηρούσε είτε έκρυβε το χωριό μας στα χώματά του ...ολόκληρους αιώνες!! Την αρχαία πόλη, Πελλάνα, με το πλήθος των σημερινών ευρημάτων: το μυκηναϊκό ανάκτορό της, τους λαξευτούς μυκηναϊκούς τάφους της, το παλαιό κάστρο της, το τείχος της, τον ναό του Ασκληπιού δίπλα από την Πελλανίδα πηγή...


 Εκ μέρους, λοιπόν, του χωριού μας, αλλά και των υπολοίπων χωριών του τέως Δήμου Πελλάνας (που τόσο σθεναρά μας υποστηρίζουν στο θέμα αυτό) θα θέλαμε να εκφράσουμε εδώ την διαρκή ευγνωμοσύνη όλων μας ...προς το πρόσωπο και το έργο του αγαπητού μας κ. Σπυρόπουλου, ευχόμενοι πάντα ...να αναδειχθεί σύντομα αλλά και πλήρως η αρχαιολογική και ιστορική αλήθεια για την αρχαία Πελλάνα...
Πελλ. Α - Πελλ. Β