Κυπαρίσσι, Λογκανίκος, Βεργαδέικα, Φουντέικα, Άγ. Κωνσταντίνος (Ρεγκόζενα), Αγόριανη, Γεωργίτσι, Αλευρού, Καστόρειο (Καστανιά), Λουσίνα, Ντεμήρου (Κάστωρ), Καστρί, Νέα Λιβερά, Σερβέικα, Bορδόνια (Λόπεση, Παπαδιάνικα, Επάνω Χώρα, Σουλήνα, Κάμπος, Όραχος), Καραβάς, [Σελλασία, Κονιδίτσα], Παρδάλι, Πελλάνα, Περβόλια
Με αυτή την καταπληκτική θέα του Ταϋγέτου μεγαλώσαμε στον τόπο μας ...από μικρά παιδιά

..κατά παράφραση του κόμικ "Asterix & Ovelix: "Σε ένα χωριό της Λακωνίας δυο ανυπότακτοι χωριάτες είπαν να φτιάξουν το δικό τους μπλογκάδικο"
Βασικά θέματα ...με μια ματιά:
Αναρτήσεις:

Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

Το τρίτομο έργο "ΛΑΚΕΔΑΙΜΩΝ" του καθηγητή Θ. Σπυρόπουλου

Τον Οκτώβριο του 2013 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καρδαμίτσα το τρίτομο έργο (σύνολο σελίδων: 1478) του καθηγητή Αρχαιολογίας κ. Θεόδωρου Σπυρόπουλου:  
ΛΑΚΕΔΑΙΜΩΝ
"...η τότε ποτέ ούσα υφ' ηλίω νήσος ιερά..." 
(Πλάτωνος, Κριτίας, 115b)
Το βιβλίο μου για την Λακεδαίμονα είναι καρπός μακρού μόχθου, ανασκαφικού, ερευνητικού και συγγραφικού και συνδρομής πολλών και φίλων.
Ο πυρήνας της συγγραφής αφορά το τιτλοφορούμενο, την Λακεδαίμονα και ό,τι συμπαρομαρτεί, αλλά η έκταση της συγγραφής είναι ευρύτερη και για το δικό μου επιστημονικό έργο και για την έρευνα και βιβλιογραφία πολλών άλλων. Στην παρούσα συγγραφή συμπυκνώνονται έρευνες και μελέτες μας πολλών δεκαετηρίδων, στην Βοιωτία και την Φθιώτιδα, την Αρκαδία και την Λακωνία, τις Κυκλάδες και μάλιστα την Θήρα, την Μινυακή αποικία του Αιγαίου, που διέσωσε, καταχωσθείσα, μέγα απόθεμα του προεκρηξιακού, προμυκηναϊκού, του Ατλαντικού κύκλου και πολιτισμού των Ελλήνων, θεωρώ ότι πρωτεύουσα και Μητροπολιτικό Κέντρο αυτού του κύκλου, που απέκτησε με τους Αργοναύτες περίπου παγκόσμια διάδοση και επέκταση, είναι η ημετέρα Λακεδαίμων, "η υφ ' ηλίω ούσα ποτέ νήσος ιερά", και αυτό αναζητούμε με την διατριβή μας.
Με την βοήθεια του Θεού ένα μέρος του αθλήματος ήχθη εις πέρας, καταγραφή και αφορμή για περαιτέρω έρευνα και αποκαλύψεις, για την άρση και κάθαρση των πολλών στρεβλώσεων και παραχαράξεων της Ιστορίας των Ελλήνων και ου μόνον, για την δικαίωση των δημιουργών και για την προσέγγιση του μορφώματος, οράματος και πραγματικού γεγονότος, της Χρυσής Χιλιετίας, της Aetas Aurea του Ανθρώπινου Γένους, που καταδεικνύεται να έχει Ελληνική Καταγωγή, να είναι Ελληνική Πραγματικότητα. Κατ' αρχήν ευγνώμων Μνήμη σε Σεβαστούς Διδασκάλους και συνεργάτες, πρώτιστα στον Σπύρο Μαρινάτο και τους Νικόλαο Κοντολέοντα, Fritz Schachermeyer, John Chadwick, Pierre Amandry, Siegfried Lauffer και Hans Lauter. [...]

Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

Μια φωτογραφία που εξηγεί γιατί το δύσκολο 1940 νικήσαμε

 Η φωτογραφία δεν είναι απλά μια ακόμη από την εποχή που η Ελλάδα ζούσε τον θρίαμβο του Έπους του 1940. Είναι η απάντηση σ΄ όσους ρωτούν γιατί τότε η σαφώς ασθενέστερη σ΄ όλα Ελλάδα μεγαλούργησε και σήμερα η χώρα δεν μπορεί να σταθεί όρθια και να αρθρώσει λόγο και άποψη έναντι όσων την βάζουν συστηματικά στη γωνία. Τότε η κατάσταση ήταν σαφώς πιο δύσκολη με τα όπλα να έχουν τον λόγο. Κι όμως τότε τα καταφέραμε…
Η εξήγηση λοιπόν στην λεζάντα της φωτογραφίας:
Στην πρώτη σειρά, δεύτερος από αριστερά, ο ηθοποιός Λάμπρος Κωνσταντάρας. Δεξιά του, πρώτος από αριστερά, ο βαρύτονος Ευάγγελος Μαγκλιβέρας. Αριστερά του, τρίτος από αριστερά, ο τενόρος Κώστας Σάμιος. Τελευταίος δεξιά ο έμπορος Τσαλίκης.
Στην δεύτερη σειρά, πρώτος από αριστερά ο δημοσιογράφος Δ. Γαλερίδης. Δεύτερος, ο υπουργός Γεώργιος Καρτάλης. Τρίτος, ο καθηγητής Δ. Θιβαδόπουλος. Τέταρτος, ο συγγραφέας Γεώργιος Θεοτοκάς που έβαλε “μέσον” (!) για να πάει να πολεμήσει στην πρώτη γραμμή!!! Το “μέσον” του για τον σκοπό αυτό ήταν ο τότε Στρατηγός Σέργιος Γυαλίστρας. Πεμπτος, ο βιομήχανος Συμεόνογλου. Έκτος, ο δημοσιογράφος Κώστας Μάγιερ.
Όλοι αυτοί θα μπορούσαν να έχουν γίνει αυτό που σήμερα λέμε… “βύσμα”. Κι όμως κανείς τους δεν κρύφτηκε. Κανείς τους δεν επικαλέστηκε την ιδιότητά του για να μην φορέσει το χακί και να πολεμήσει. Ούτε καν το σκέφθηκαν. Όλη η ελληνική κοινωνία, η συντριπτική της πλειοψηφία ενώθηκε για να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο. Και κανείς πλην ελαχίστων δεν υπολόγισαν τους κινδύνους και τις ταλαιπωρίες.
Δεν ήταν μόνο οι εικονιζόμενοι “διάσημοι” της εποχής στη φωτογραφία που πολέμησαν. Υπήρξαν κι άλλοι πολλοί:
Ο ηθοποιός Διονύσης Παπαγιαννόπουλος πολέμησε σαν υπολοχαγός στη πρώτη γραμμή. Ο ηθοποιός  Ντίνος Ηλιόπουλος ήταν ασυρματιστής πυροβολικού πρώτης γραμμής. Ο ηθοποιός Παντελής Ζερβός  λοχίας πρώτης  γραμμής. Ο ηθοποιός,  Νίκος Σταυρίδης ήταν τραυματιοφορέας πρώτης  γραμμής. Ο ηθοποιός  Πάνος Κυριακόπουλος έπεσε πολεμώντας στον Αυλώνα. Ο ηθοποιός  Δήμος Αυγείας ήταν  καταδρομέας κολύμπησε στο παγωμένο νερό με το μαχαίρι στο στόμα και έκοψε τα καλώδια των εκρηκτικών, μιας παγιδευμένης από τον εχθρό σημαντικής γέφυρας, επιτρέποντας έτσι την προέλαση του Ελληνικού στρατού στην Κορυτσά, η απελευθέρωση της οποίας σηματοδότησε την αποφασιστική καμπή για την συντριβή των φασιστικών δυνάμεων. Παρασημοφορήθηκε και συνέχισε να πολεμά μέχρι που σκοτώθηκε, πιστός στον υψηλό προορισμό του ρόλου του.
Οι ηθοποιοί μας Μάνος Κατράκης, Λυκούργος ΚαλλέργηςΘάνος ΚωτσόπουλοςΣτέλιος Βόκοβιτς, Γκίκας Μπινιάρης, Νάσος ΧριστογιαννόπουλοςΦροίξος Θεοφανίδης, Μάκης Τζίνης, Στέφανος Πήλιος ήταν όλοι στρατιώτες και πρωταγωνιστές της πρώτης γραμμής.
Μαζί και μ’άλλους ανθρώπους της Τέχνης, όπως ο τενόρος Γ. Τουμπακάρης, που έπεσε ηρωικά και «με απερισκεψία ευέλπιδος» μαχόμενος, ή ο θεατρικός συγγραφέας και γενικός γραμματέας του Εθνικού Θεάτρου Άγγελος Τερζάκης, που καταγράφεται ότι παρέμεινε στη ζώνη του πυρός  ως το τέλος του πολέμου ή οι αγαπημένοι μας συγγραφείς και ποιητές Νίκος Καββαδίας, Νίκος Εγγονόπουλος, Νικηφόρος Βρεττάκος, Άρης Δικταίος, Τάκης Σινόπουλος, Λουκής Ακρίτας, Γιώργος Σαραντάρης, Αστέρης Κοββατζής, Άγγελος Βλάχος, Ανδρέας Καραντώνης, Στέλιος Ξεφλούδας, Γιάννης Μπεράτης κ.ά. ή οι ζωγράφοι-σκηνογράφοι, μοναδικοί και αγαπητοί, Σπύρος Βασιλείου και Γιάννης Τσαρούχης, που κρατούσε στα χέρια του πάντοτε μια εικόνα της Μεγάλης Μάνας και ζωγράφισε την Παναγία της Νίκης.
Όλοι αυτοί μπορούν να πουν: «έζησα το θαύμα» όπως λέει ο Ανθυπολοχαγός Οδυσσέας Ελύτης για τον εαυτό του. Γράφει:
«Δεν απέμενε παρά να κρατήσω τον όρκο μου και να δώσω υπόσταση στον Ανθυπολοχαγό της Αλβανίας, αυτόν που είχε δοκιμαστεί σε όλα τα ανεβοκατεβάσματα της Ελληνικής Ιστορίας και που προχωρούσε ολοένα για να φτάσει μέσα και πέρα από το θάνατο.»
«Από το άλλο μέρος, έγινε αιτία ο πόλεμος να συνειδητοποιήσω τι είναι ο αγώνας, ο ομαδικός πλέον και όχι ο προσωπικός. Θέλω να πω τι σημαίνει να μάχεσαι και συ.»
«Χωρίς την εμπειρία αυτή, πιστεύω δεν θα μου είχε ανοιχτεί ο δρόμος για το «Άξιον Εστί». »
Π. Καρβουνόπουλος  27/10/2016
Προέλευση: http://www.militaire.gr/

Τετάρτη 11 Σεπτεμβρίου 2013

Το μουσείο του δρόμου ...στον κόμβο της Πελλάνας (;)

Ενα υπαίθριο μουσείο θα δημιουργηθεί στη Λακωνία για να φιλοξενηθούν τα σημαντικότερα από τα αρχαία που ανακαλύφθηκαν πρόσφατα, όταν η κατασκευή του οδικού άξονα Λεύκτρου - Σπάρτης έγινε η αιτία να έρθει στο φως πλήθος ευρημάτων της βυζαντινής εποχής και κυρίως της κλασικής και ρωμαϊκής αρχαιότητας. Οι τοπικές Αρχές φιλοδοξούν τώρα να τα κάνουν προσιτά στο κοινό σε έναν «πολιτιστικό σταθμό» που θα κατασκευαστεί στην περιοχή της Πελλάνας. Ανάμεσα στα αρχαία που ανακάλυψε η αρχαιολογική σκαπάνη είναι και ένα μεγάλο μνημείο, όπου εντοπίστηκαν δύο μαρμάρινες σαρκοφάγοι, μαρμάρινα σκαλοπάτια και ψηφιδωτά δάπεδα. Τον περασμένο Ιούλιο έκαναν τον γύρο του διαδικτύου δημοσιεύματα που ανέφεραν ότι το εν λόγω μνημείο πιθανότατα είναι ο αρχαίος ναός του Θρόνακος Απόλλωνα και έκαναν έκκληση να αποφευχθεί η κατάχωσή του. Ωστόσο η αρχαιολογική έρευνα έδειξε ότι δεν πρόκειται για αρχαιοελληνικό ναό αλλά για ρωμαϊκό κτίσμα. 
«Σύμφωνα με την αρχαιολογία δεν είναι ο ναός αλλά ένα μεγάλο ταφικό ρωμαϊκό μνημείο» δηλώνει η αντιπεριφερειάρχης Λακωνίας Ντία Τζανετέα, η οποία επισκέφθηκε το σημείο μαζί με τον περιφερειάρχη Πελοποννήσου Πέτρο Τατούλη. Οπως αναφέρει, τα ευρήματα στη συγκεκριμένη περιοχή φαίνονται εντυπωσιακά. Δεν είναι όμως τα μόνα που έχουν βρεθεί στη χάραξη του οδικού άξονα. «Καθ' όλη τη διαδρομή του έργου υπάρχουν πάρα πολλά αρχαία» υπογραμμίζει. 
Την απόφαση για την τύχη του ρωμαϊκού ταφικού μνημείου θα λάβει το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο. Όμως το θέμα είναι τι θα γίνει συνολικά με τα αρχαία που έχουν βρεθεί στην περιοχή. «Εχουμε συζητήσει και με το υπουργείο Πολιτισμού και με τις τοπικές αρχαιολογίες να γίνει στον σταθμό της Πελλάνας ένας χώρος, ώστε να εκτεθούν κάποια από τα ευρήματα που θα εκτιμήσει το υπουργείο Πολιτισμού», λέει η κυρία Τζανετέα και προσθέτει: «Μακάρι να μην ταφεί κανένα εύρημα, αλλά επειδή αυτό λόγω της οικονομικής συγκυρίας είναι δύσκολο, για μας είναι πολύ σημαντικό να γίνουν πολιτιστικοί σταθμοί. Ενας τέτοιος σταθμός υπάρχει δέσμευση ότι θα γίνει ακριβώς στην Πελλάνα και θα εκτεθούν οι αρχαιότητες που θα μας υποδείξουν οι αρχαιολόγοι». Πάντως, εκτός από την ανάδειξη των αρχαιοτήτων, βασικός στόχος της Περιφέρειας Λακωνίας είναι η έγκαιρη ολοκλήρωση και παράδοση του «πολύ σημαντικού και αναπτυξιακού έργου του οδικού άξονα» υπογραμμίζει η ίδια.
Προέλευση: espressonews.gr