Κυπαρίσσι, Λογκανίκος, Βεργαδέικα, Φουντέικα, Άγ. Κωνσταντίνος (Ρεγκόζενα), Αγόριανη, Γεωργίτσι, Αλευρού, Καστόρειο (Καστανιά), Λουσίνα, Ντεμήρου (Κάστωρ), Καστρί, Νέα Λιβερά, Σερβέικα, Bορδόνια (Λόπεση, Παπαδιάνικα, Επάνω Χώρα, Σουλήνα, Κάμπος, Όραχος), Καραβάς, [Σελλασία, Κονιδίτσα], Παρδάλι, Πελλάνα, Περβόλια
Με αυτή την καταπληκτική θέα του Ταϋγέτου μεγαλώσαμε στον τόπο μας ...από μικρά παιδιά

..κατά παράφραση του κόμικ "Asterix & Ovelix: "Σε ένα χωριό της Λακωνίας δυο ανυπότακτοι χωριάτες είπαν να φτιάξουν το δικό τους μπλογκάδικο"
Βασικά θέματα ...με μια ματιά:
Αναρτήσεις:

Σάββατο 25 Δεκεμβρίου 2010

12.6. Καλήν ημέραν άρχοντες...


...Καλά Χριστούγεννα...
 ...Χρόνια Πολλά...!!!



 Η είσοδος της σπηλιάς που απεικονίζεται συνήθως στις βυζαντινές αγιογραφίες, δεν ξέρω γιατί, αλλά ...μου θυμίζει πολύ έντονα την είσοδο του δεύτερου μυκηναϊκού τάφου εκεί ...στις "Σπηλιές" του χωριού μας! (βλ. φωτογραφία κάτω αριστερά) Γι' αυτό και η, ώρες-ώρες, απροσδόκητη φαντασία μου κατέληξε κάποτε, απλοϊκά, στην εξής περίεργη συσχέτιση-υπόθεση: αν είχε επιλέξει ο Χριστός να γεννηθεί στην εποχή μας κάπου εκεί στην περιοχή μας, ...τότε σίγουρα θα επέλεγε - μου φαίνεται - εκεί στις "Σπηλιές" ίσως να γεννηθεί...
 Όπως και τότε, ο Ιωσήφ και η Μαρία, πιθανόν, να μην εύρισκαν αλλού χώρο για πρόχειρο κατάλυμα, αν τους προλάβαινε η νύχτα, ερχόμενοι από βορράν... Ένας ή δυό από τους ελάχιστους εναπομείναντες, ηλικιωμένους τώρα πια και ως γνωστόν καλόψυχους, βοσκούς του χωριού μας θα τους εντόπιζαν κάποια στιγμή (θεία επελεύσει ή ίσως από την αναμμένη φωτιά) μέσα στην κρύα νύχτα και θα προσέτρεχαν εις βοήθειά τους στην ταπεινή σπηλιά... Κάποιο ξεχασμένο γαϊδουράκι (ή μάλλον αυτό που τους μετέφερε), ίσως μαζί και ένα μοσχαράκι, που έβοσκαν εκεί κοντά, θα πλησίαζαν παρακινημένα από το φως της φωτιάς στην σπηλιά και θα προσέφεραν τελικά τα ζεστά και νοτερά χνώτα τους στο θείο βρέφος... Το κράτος όμως - όπως λέει και ένα ανέκδοτο που κυκλοφορεί σε e-mail εφέτος - σίγουρα θα ανέμενε επίμονα, λόγω Δ.Ν.Τ., την φορολογική περαίωση του Ιωσήφ, η Μαρία δεν θα είχε ίσως την δυνατότητα αίτησης για επίδομα τοκετού, ...ενώ οι τρεις Μάγοι κατά την κρυφή τους αναζήτηση μέσα στην νύχτα (αποφεύγοντας όσο το δυνατόν να εντοπιστούν από τους διακριτικούς πράκτορες κάποιου σύγχρονου Ηρώδη-επιτρόπου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και από τους κατασκοπευτικούς δορυφόρους των σύγχρονων Ρωμαίων πλανηταρχών) θα είχαν και τον φόβο μήπως απελαθούν ως λαθρομετανάστες... 
 Επιτρέψτε μου, λοιπόν, αυτή την συσχέτιση εποχών, προσώπων και καταστάσεων, μόνο και μόνο για να καταλάβουμε κάπως καλύτερα το θρησκευτικό γεγονός της ημέρας ...σε μια εποχή όπου όλα πλέον έχουν γίνει κοινότοπα και τυποποιημένα! Σε μια εποχή, όπου τα Χριστούγεννα έχουν κανταντήσει κάτι σαν ...Δωρούγεννα, με τα ατέλειωτα επιβαλόμενα δωράκια να πηγαίνουν και να έρχονται, ή κάτι σαν ...Φωτούγεννα, με τα τέλεια διακοσμημένα φωτάκια και τα πολύχρωμα ηλεκτρονικά μπιχλιμπίδια να λαμπυρίζουν συνεχώς και παντού, ...με τον απαραίτητο ξενόφερτο, πλαστικό και CocaCola-ποιημένο αφελή γεράκο, Αη-Βασίλη, να συμπαρασύρει επιπροσθέτως τα πάντα προς μία κατεύθυνση με διάσταση είτε μόνο κοσμική, δηλ. αποκλειστικά για διασκέδαση και καλοπέραση (π.χ. με την ρεβεγιόν που συνηθίζεται το προηγούμενο βράδυ ...πριν καν γίνει η θεία λειτουργία το πρωί των Χριστουγέννων) είτε μόνο για τα μικρά παιδιά... και όχι σε μια στοχοθεσία προς την πραγματική "...εν ανθρώποις ευδοκία..." που λείπει ιδιαίτερα από την εποχή μας...
 Αλλά, ως γνωστόν, κάτι τέτοιο, δηλ. ως γεγονός κυρίως κοσμικό, ταιριάζει βέβαια να αντιμετωπίζεται η επόμενη εορτή, δηλ. η γιορτή της Πρωτοχρονιάς. ...Που με το καλό να μας έρθει και αυτή! Καλές γιορτές, λοιπόν, σε όλους μας!!! Υγεία και ευτυχία... Χρόνια Πολλά και πάλι...
Πελλ. Α

Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

12.5. Αφιέρωμα: η Πελλάνα σήμερα...

Αυτό το βιντεάκι το χαρίζουμε σε όλους τους αναγνώστες μας...
Μέσα από μια σύντομη διαδρομή σε κάποιους από τους δρόμους του χωριού, 
καθώς και με μια πιο ευρύτερη, φευγαλέα, ματιά στην γύρω περιοχή
καταγράφονται ...χρώματα και σχήματα, εγείρονται ...μνήμες και συναισθήματα
για τον τόπο που αγαπήσαμε, ...για τα χώματα από τα οποία προήλθαμε...!


Πελλ. Α - Πελλ. Β

Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

12.4. Ας χαλαρώσουμε, πάλι, λίγο...


Να και ένα βιντεάκι αποκαλυπτικότατο... 
...σχετικά με το αχτύπητο δίδυμο της Πελλάνας
και τις δραστηριότητές του στο πανηγύρι του ...Σκουληκοκρασά, βεβαίως, βεβαίως!

Υ.Γ. Το βίντεο αυτό μας το έστειλαν πριν λίγες ημέρες και μας άρεσε πολύ... Θα σας είναι μάλλον γνωστό, γιατί τελικά έχει κυκλοφορήσει πριν κάμποσο καιρό στο διαδίκτυο... Ομολογουμένως, αυτός που το δημιούργησε συνταίριαξε θαυμάσια τις χορευτικές κινήσεις των δύο πασίγνωστων κωμικών ηθοποιών με τον ρυθμό του δημοτικού τραγουδιού που ακούγεται...!

Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2010

12.3. Greeklish? ...Όχι, ευχαριστώ!

 Η ελληνική γλώσσα θεωρείται ως η μοναδική αρχαία γλώσσα που έχει επιβιώσει ως σήμερα και παραμένει ζωντανή γλώσσα, αφού μιλιέται αδιάκοπα από την αρχαιότητα ως τις ημέρες μας... (Κάτι τέτοιο πρέπει να συμβαίνει και με την κινεζική γλώσσα στην ανατολή). Όμως, αυτό για παράδειγμα δεν συμβαίνει και με την λατινική γλώσσα, η οποία θεωρείται πλέον ως νεκρή γλώσσα, αφού οι λατινογενείς γλώσσες, δηλ. η ιταλική, γαλλική, ισπανική κλπ., έχουν πάρει διαφορετική πορεία από αυτήν στην νεότερη εποχή.
 Και ήρθε, λοιπόν, τώρα η ψηφιακή γραφή να αλλοιώσει παράδοση αιώνων, ...χιλιετιών, και να κάνει τα λατινικά γράμματα, τα οποία προήλθαν από τα ελληνικά στην αρχαιότητα, ως κυρίαρχο μέσο έκφρασης του ελληνικού λόγου στα κομπιούτερς αρχικά, έπειτα στα κινητά και στην συνέχεια όπου αλλού βρεθεί... Βέβαια, πολύ αρχικά στους υπολογιστές επιβαλλόταν να γράψει κάποιος με λατινικούς χαρακτήρες, γιατί οι ελληνικοί δεν είχαν ακόμα προστεθεί (κάτι τέτοιο ακριβώς γινόταν αρχικά και με τα πρώτα κινητά τηλέφωνα)... Κι έγινε η αρχική αδυναμία και ο αναγκαστικός περιορισμός ...συνήθεια γραφής που κατατρώγει σιγά σιγά ολόκληρο το έθνος, θα έλεγε κάποιος! 
 Και λέω, ολόκληρο το έθνος, γιατί αυτό συνηθίζουν και οι Έλληνες του εξωτερικού, οι οποίοι ως ένα βαθμό δικαιολογούνται φυσικά, λόγω της μη ικανοποιητικής γνώσης ή ανάγνωσης της ελληνικής γραφής να καταφεύγουν στην πιο εύκολη λύση γι' αυτούς. Όμως, εδώ στην Ελλάδα τι γίνεται; Η γνωστή τακτική του Έλληνα να καταφεύγει στην πιο απλή και λιγότερο κουραστική λύση, τον έχει οδηγήσει σε μια αναπότρεπτη πορεία απομάκρυνσης από μια τόσο σεβαστή παράδοση αιώνων (φανταστείτε ότι με το πολυτονικό σύστημα διασώζεται η μουσικότητα της προφοράς που είχε η αρχαία ελληνική γλώσσα), από μια παρακαταθήκη μοναδική... Greeklish λοιπόν τώρα, παντού μόνον greek-lish (< greek + english)...?
 Και πού θα οδηγήσει αυτή η συνήθεια, όταν τα παιδιά μας, βλέποντας εμάς τους μεγαλυτέρους να εξακολουθούμε, ελαφρά τη καρδία, να γράφουμε greeklish στο κινητό μας, στα e-mail μας, στο facebook και οπουδήποτε αλλού σχολιάζουμε ή γράφουμε πρόχειρα κάτι στον υπολογιστή μας, ξεκινούν αυτή την επικίνδυνη συνήθεια τόσο νωρίς; Πώς θα εκλάβουν την δυσκολία της ορθογραφίας στην ελληνική γραφή; Φυσικά, ως εμπόδιο στην γρήγορη έκφραση συνηθισμένων ή κοινότοπων φράσεων που συνηθίζουν να ανταλλάσσουν μεταξύ τους στην όλο και πιο συχνή τάση για επικοινωνία με το κινητό ή το ίντερνετ... Έτσι, όμως, θα γίνεται όλο και πιο εύκολο το να φτωχύνουν γρήγορα λεξιλογικά (σε αυτό βοηθάει τελευταία και η εισβολή πολλών ξένων λέξεων, κυρίως αγγλικών, που δεν τις αφομοιώνουμε πλέον, δηλ. δεν τις εξελληνίζουμε ως ένα βαθμό - εντάξει, δεν είπαμε να λέμε λ.χ. το μπούμεραγκ ως ..."αυτεπίστροφο" όσο πετυχημένη κι αν είναι η απόδοση αυτής της ξένης λέξης), αλλά και να μην μάθουν ίσως ποτέ σωστά την ορθογραφία (αυτό εξάλλου συνέβαινε τελευταία και με τις προηγούμενες γενιές, που δεν χρησιμοποιούσαν  ακόμα greeklish, πόσο μάλλον τώρα...). Ακόμα και η σκέψη τους κινδυνεύει να περιορίζεται στην καθημερινότητα όλο και πιο εύκολα, αφού δεν είναι δυνατόν να εκφραστούν εύκολα βαθιά νοήματα με την χρήση μιας τέτοιας, κουραστικής στην  ευρύτερη σκέψη, γραφής... Για επιφανειακές συζητήσεις, όμως, και για αστειάκια, είναι μια χαρά, βολεύει... 
 Η ξενομανία, που είναι συχνό χαρακτηριστικό του Νεοέλληνα, όπως για παράδειγμα η επί τόσες δεκαετίες εμμονή του στις μη ελληνικές ταμπέλες καταστημάτων..., έκανε και εδώ την εμφάνισή της! Επιβάλλεται παντού ύπουλα, με ισοπεδωτική μανία, αυτή η φτωχή και κακόγουστη γραφή, αυτά τα φραγκοχιώτικα, ακόμα και στην ακραία μορφή της με την αντικατάσταση κάποιων γραμμάτων με αριθμούς ή άλλα σύμβολα ή με συντμήσεις λέξεων ή συλλαβών για ευκολία ή για μη περιττή καθυστέρηση... Είναι σαν τα γκράφιτι της εποχής μας που τα φτειάχνουν και αυτά νέοι, από τα οποία ελάχιστα μόνον αξίζουν, ενώ τα περισσότερα που θα δεις μέσα στην πόλη, αντί να την ομορφύνουν κάπως ή να της δώσουν έστω μια άλλη διάσταση μακριά από την πεζή καθημερινότητά της, την αγριεύουν περισσότερο με την επιθετική τους μορφή, συχνά με την δυσνόητη για τον μέσο πολίτη γραφή τους, που είναι και αυτή στα αγγλικά βέβαια...
Κάνετε κλικ εδώ για αυτόματη μετατροπή
 Γινόμαστε, λοιπόν, σιγά σιγά "δίγλωσσοι" στον γραπτό μας λόγο: άλλη γραφή να χρησιμοποιούμε στα ψηφιακά μέσα και άλλη στο χαρτί ή στα πιο επίσημα κείμενα... Αυτή, λοιπόν, είναι η κατάντια της μόνης ζωντανής αρχαίας γλώσσας στο δυτικό ημισφαίριο, αυτή είναι η μίζερη κατάληξή της (πάντα σε επίπεδο καθημερινής πρακτικής), μέσα στην τρομερή σε ευκαιρίες και δυνατότητες ψηφιακή εποχή μας...! Όχι, γιατί και εδώ ...κυριολεκτικά ..."στο χέρι μας" είναι και αυτό το θέμα! ...Ας το παλέψουμε, λοιπόν!!! Όλα μια συνήθεια είναι τελικά, αλλά και για όλα χρειάζεται μια καλή αρχή, έτσι δεν είναι;
Πελλ. Α

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

12.2. Όταν ο Αη-Νικόλας συνάντησε ...τον Αη-Βασίλη.

Εορτή του Αγίου Νικολάου σήμερα.
"Χρόνια Πολλά", λοιπόν, στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες!
 Έλα, όμως, που ο Άγιος αυτός μου θύμισε τον αγγλιστί λεγόμενο Saint Nicholas, με τις διάφορες παραλλαγές σε κάθε γλώσσα, όπως St. Nicolaus (που έγινε και Niclaus ή πιο απλά Claus) ή αλλιώς Santa Claus της Πρωτοχρονιάς!
 Ξέρετε για ποιον μιλάω... Για εκείνον τον συμπαθητικό εύθυμο γεράκο Άγιο με τα κάτασπρα γένια και μαλλιά, ντυμένο στα έντονα κόκκινα... Είναι ο St. Nicholas, τον οποίο κατά τον 17ο αιώνα κάποιοι Ολλανδοί μετανάστες γιόρταζαν στην Αμερική όχι στις 6 Δεκεμβρίου, αλλά την παραμονή των Χριστουγέννων, για να φέρνει δώρα στα παιδιά. Το 1821, μάλιστα, ο τυπογράφος William Gilley εξέδωσε στην Ν. Υόρκη το ποίημα «Santeclaus», που ήθελε τον Άγιο ντυμένο με γούνα να οδηγεί έλκηθρο με έναν τάρανδο. Εκεί, επίσης, το 1822 ο Clement Clarke Moore έγραψε για τα παιδιά του το ποίημα «An Account of a Visit from St. Nicholas» (αργότερα περισσότερο γνωστό ως «The night before Christmas»), στο οποίο έκανε οκτώ τους ταράνδους του και τον έβαλε να κατεβαίνει από τις καμινάδες. Η ιδέα της καμινάδας αλλά και του έλκηθρου με τους ταράνδους ήταν δανεισμένη από ένα φιλανδικό παραμύθι. Το 1823 ο σκιτσογράφος Thomas Nast εικονογράφησε την ιστοριούλα του Moore, αργότερα, το 1863, απεικόνισε στο περιοδικό «Harper's Weekly» τον Santa Claus με γούνα από πάνω μέχρι κάτω, ενώ ως το 1881 βελτίωνε συνεχώς την απεικόνισή του. Ο Άγιος, δηλαδή, παρέμενε βασικά ο ίδιος με το κόκκινο κοστούμι, την λευκή γενειάδα, κατοικούσε στον Βόρειο Πόλο, διάβαζε το βιβλίο του με παραμύθια, διακοσμούσε το έλατο, κατασκεύαζε παιχνίδια και έφερνε δώρα στα παιδιά... Έπειτα, στην Βρετανία ο Άγιος πήρε στοιχεία από τον σκανδιναβικής και γερμανικής προέλευσης «πατέρα ή άνθρωπο των Χριστουγέννων» (τον Father Christmas ή Weihnachtsman στην Γερμανία ή Pere Noel στην Γαλλία), μια καλοσυνάτη ακαθόριστη ασκητική μορφή της παράδοσης, καθώς και από το «Χριστο-βρέφος» (Christkindlein) και δημιούργησε νέα παράδοση. Η νέα μορφή του μεταφέρθηκε κατόπιν στην Αμερική από τους Ευρωπαίους μετανάστες, και γεννήθηκε έτσι ο ευτραφούλης Santa Claus, που φέρνει δώρα στα παιδιά, όταν όλοι κοιμούνται, και όλα τα γνωστά...
Αυτή ήταν η αρχική διαφήμιση..
 Το 1931 η Coca Cola αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον Άγιο στην χειμωνιάτικη διαφήμισή της και έτσι ανέθεσε την απεικόνισή του στον Αμερικανό Haddon Sundblom, ο οποίος τον έντυσε με τα χρώματα της Coca-Cola, όπως ακριβώς τον γνωρίζουμε σήμερα, με μακρύ σκουφί, κόκκινο κοστούμι, άσπρη γούνα, μαύρες μπότες ...και βέβαια με ένα μπουκάλι Coca-Cola στο χέρι...(sic). Ο Santa Claus, λοιπόν, κατέληξε να φέρνει δώρο στα παιδιά την Coca-Cola! Λόγω της μεγάλης επιτυχίας του προϊόντος της, το οποίο μεταφέρθηκε σε κάθε γωνιά της Γης, ο Santa Claus συνδέθηκε με την Coca-Cola και έγινε σύμβολό της! Την ζήλεψαν, όμως, και άλλες εταιρείες κι έτσι δημιουργήθηκε η παράδοση περί καταγωγής του Santa Claus από την Γροιλανδία ή την Λαπωνία ή από αλλού και έτσι μια θρησκευτική παραδοσιακή εορτή κατέληξε ...σε μια κοσμική, εμπορική εορτή και αργία.
 Η εμπορευματοποίηση των πάντων κυριάρχησε σιγά σιγά σε όλο τον κόσμο... Θα το παρατηρήσατε, εξάλλου, ότι ακόμα και στις τουρκικές τηλεοπτικές σειρές (που συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια να μεταδίδονται και από τα ελληνικά κανάλια) ο Αη-Βασίλης αποτελεί πλέον απαραίτητο συμπλήρωμα της Πρωτοχρονιάς στην διακόσμηση των σπιτιών τους... Φανταστείτε, ...ασκεί τέτοια γοητεία που εισήλθε ως έθιμο ακόμα και σε μωαμεθανικές χώρες!
 Ο μιμητισμός, όμως, των Νεοελλήνων προς κάθε τι ξενόφερτο εκ δυσμών αλλοίωσε όχι μόνον τα παραδοσιακά έθιμα των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς (π.χ. αντί για καράβι στολίζουμε έλατο κλπ.), αλλά και την μορφή ενός από τους σημαντικότερους πατέρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Πράγματι, το ελληνικό μπέρδεμα είναι μεγαλύτερο, ...αφού ο Άγιος Νικόλαος (βλ. αριστερά) αντικατέστησε στην σύγχρονη εποχή τον Άγιο Βασίλειο, τον έναν από τους Τρεις Ιεράρχες. Δηλαδή, κρατήσαμε το όνομα του Αη-Βασίλη, του αφαιρέσαμε τα χαρακτηριστικά της ελληνικής λαϊκής παράδοσης, και υιοθετήσαμε γι' αυτόν την ιστορία του δυτικού Santa Claus αλλά, βέβαια, και την απεικόνιση του The Coca-Cola Santa Claus...
Ο σοφός, καλόβολος, ασκητικός, μελαχρινός με τα μαύρα του γένια Aη-Βασίλης (330-379 μ.Χ.) από την Καισάρεια της Καππαδοκίας, που απεβίωσε μόλις στα 49 του χρόνια και μετέδιδε ως δώρο την γνώση, μετατράπηκε εύκολα και εδώ στην Ελλάδα στον κόκκινο, χαζοχαρούμενο γεράκο Santa Claus, που δίνει ως δώρο ...καταναλωτικά αγαθά, αφού συμβολίζει την υλική ευημερία και τον ωφελιμισμό!
 Πώς, όμως, συνδεόταν κάποτε εδώ ο Άγιος Βασίλειος 
με την πρωτοχρονιά, την γνωστή βασιλόπιτα και γενικά την ελληνική παράδοση;
 Όταν ο έπαρχος της Καππαδοκίας πήγε κάποτε να εισπράξει δυσβάσταχους φόρους από τους κατοίκους της, αυτοί μάζεψαν πολλά δώρα για να τον εξευμενίσουν. Με την μεσολάβηση του Αγίου Βασιλείου (βλ. αριστερά) τελικά ο έπαρχος αναχώρησε, χωρίς ευτυχώς να πάρει τίποτε. Τότε ο Άγιος, για να επιστρέψει τα συγκεντρωθέντα, πλην ανακατωμένα, τιμαλφή, έβαλε σε μικρές πίτες από ένα αντικείμενο και τις μοίρασε στους κατοίκους. Η παράδοση λέει ότι ο καθένας βρήκε έπειτα έκπληκτος στην πίτα του ό,τι αντικείμενο είχε προσφέρει πριν. Το βέβαιο είναι ότι από τότε δημιουργήθηκε η παράδοση της βασιλόπιτας με το κρυμμένο νόμισμα. Ο Αη-Βασίλης της ελληνικής παράδοσης ξεκινούσε μετά τα Χριστούγεννα από τα βάθη της Μικράς Ασίας κι έφθανε σε όλα τα μέρη του Ελληνισμού. Δεν είχε σακί με δώρα στην πλάτη, έφερνε όμως στους ανθρώπους ευλογία και καλή τύχη. Στα παιδιά που τραγουδούσαν την ιστορία του: «Άγιος Βασίλης έρχεται από την Καισαρεία» και «βαστάει κόλλα και χαρτί, χαρτί και καλαμάρι» (γιατί προσφέρει ως δώρο την χαρά της γνώσης) οι νοικοκυραίοι έδιναν δώρα, για να έχουν την ευλογία του και καλή τύχη για την νέα χρονιά.
Αυτά, λοιπόν, για τις παραδόσεις και την ιστορία των δύο αυτών Αγίων...
Καλές γιορτές να έχουμε κι εφέτος!
Πελλ. Α

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

12.1. Αφιέρωμα: αρχαία Πελλάνα...

Καλό μήνα,
αγαπητοί αναγνώστες-συμπατριώτες!
Εισήλθαμε σήμερα στον 12ο μήνα αυτού του ιστολογίου...
έχοντας ήδη συμπληρώσει ...80 άρθρα!
 Γι' αυτό και θελήσαμε να αφιερώσουμε ένα μικρό βίντεο προς τιμήν του αρχαιολόγου κ. Θεοδώρου Σπυρόπουλου, ο οποίος και ανέδειξε την μοναδική ιστορική αξία που είτε διατηρούσε είτε έκρυβε το χωριό μας στα χώματά του ...ολόκληρους αιώνες!! Την αρχαία πόλη, Πελλάνα, με το πλήθος των σημερινών ευρημάτων: το μυκηναϊκό ανάκτορό της, τους λαξευτούς μυκηναϊκούς τάφους της, το παλαιό κάστρο της, το τείχος της, τον ναό του Ασκληπιού δίπλα από την Πελλανίδα πηγή...


 Εκ μέρους, λοιπόν, του χωριού μας, αλλά και των υπολοίπων χωριών του τέως Δήμου Πελλάνας (που τόσο σθεναρά μας υποστηρίζουν στο θέμα αυτό) θα θέλαμε να εκφράσουμε εδώ την διαρκή ευγνωμοσύνη όλων μας ...προς το πρόσωπο και το έργο του αγαπητού μας κ. Σπυρόπουλου, ευχόμενοι πάντα ...να αναδειχθεί σύντομα αλλά και πλήρως η αρχαιολογική και ιστορική αλήθεια για την αρχαία Πελλάνα...
Πελλ. Α - Πελλ. Β

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

11.4. Ένας διακεκριμένος ιερέας από το Γεωργίτσι.

 Στο Εορτολόγιο και συγκεκριμένα στη σελίδα αυτού του ιστολογίου "Σύγχρονες ορθόδοξες μορφές", ανάμεσα σε άλλους διακεκριμένους πνευματικούς ανθρώπους της νεότερης εποχής (π.χ. τον πιο γνωστό και επίσης Λάκωνα π. Φιλόθεο Ζερβάκο, τον π. Παΐσιο κ.ά.), αναφέρεται ως ξεχωριστή προσωπικότητα και ένας ιερέας που καταγόταν από το χωριό Γεωργίτσι, ο οποίος διακρίθηκε για τον ευσεβή του βίο αλλά και για το ιδιαίτερο πνευματικό έργο που επιτέλεσε σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. 
Το ονοματεπώνυμό του;   π. Ευσέβιος Γιαννακάκης
Στο εν λόγω ιστολόγιο (*) υπάρχει η εξής σύντομη αναφορά (**) σχετικά με αυτόν τον Γεωργιτσιάνο ιερομόναχο:

π. Ευσέβιος Γιαννακάκης

(1910 - 1995)
 Καταγόταν από το χωριό Γεωργίτσι της βόρειας Λακωνίας. Το 1941, στα χρόνια της κατοχής, έγινε ιερομόναχος στην μονή της Αγίας Λαύρας, ενώ λίγο αργότερα πρωτοστάτησε στο φιλανθρωπικό έργο προς τα Καλάβρυτα, μετά το ολοκαύτωμά τους από τους Γερμανούς κατακτητές. Το 1951 σπουδάζει στην Θεολογική σχολή των Αθηνών, ενώ παράλληλα διορίζεται ως εφημέριος στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, όπου υπηρετεί επί τρεις και πλέον δεκαετίες. Το 1967 ίδρυσε την γυναικεία μονή των Εισοδίων της Θεοτόκου στο Μαρκόπουλο Ωρωπού, ενώ μετά την συνταξιοδότησή του, το 1987, ίδρυσε την γυναικεία μονή Αγ. Ιω. του Θεολόγου στα Καλάβρυτα. Απεβίωσε σε ηλικία 85 ετών.
 Δημήτρης Π.

 Σ.τ.Ε.
(*) Με το Εορτολόγιο, ως γνωστόν, συνδέεται μόνιμα το ημερολόγιο στην δεξιά στήλη του ιστολογίου μας: κάνετε κλικ εδώ.
(**) Για πιο αναλυτική παρουσίαση του βίου και του έργου του κάνετε κλικ εδώ.
  Επιπλέον, έχει γραφεί και βιβλίο σχετικά με τον βίο και το έργο αυτού του γέροντα ( στο εξώφυλλο του οποίου αποκαλείται χαρακτηριστικά "επίγειος άγγελος και ουράνιος άνθρωπος"), όπως μπορείτε να δείτε, π.χ. κάνοντας κλικ εδώ.

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

11.3.ε. Η αρχαία Πελλάνα σε εφημερίδα του 1982

Η δημοσίευση αυτή σε εφημερίδα στις 4/2/1982 σχετικά με τα ευρήματα των ανασκαφών του αρχαιολόγου κ. Θεοδώρου Σπυρόπουλου στον αρχαιολογικό χώρο της Πελλάνας βρίσκεται στο "Χρονικό του 20ου αιώνα", εκδόσεις Τέσσερα Έψιλον, σελ. 1252.

Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

11.3.δ. Η Β. Λακωνία σε παλαιές εφημερίδες...

 Όπως αναφέρθηκε στο 11.3α άρθρο... οι κατωτέρω εφημερίδες βρέθηκαν από την ιστοσελίδα της Εθνικής Βιβλιοθήκης (http://www.nlg.gr/digitalnewspapers/ns/main.html), στην οποία υπάρχουν σκαναρισμένες μερικές ελληνικές εφημερίδες, πολύ παλαιές ή και νεότερες.
 Εκεί, λοιπόν, κάνοντας αναζήτηση, εντοπίστηκαν στις παλαιότερες εφημερίδες ΕΜΠΡΟΣ και ΣΚΡΙΠ μερικά ενδιαφέροντα γεγονότα παλαιοτέρων εποχών (πιο συγκεκριμένα από το 1899 ...έως το 1948), που αναφέρονταν είτε στο χωριό μας συγκεκριμένα είτε στον δήμο μας και στην ευρύτερη περιοχή μας γενικότερα...
 Κάποια από αυτά έχουν να κάνουν με τοπικές ειδήσεις, όπως π.χ. θεομηνίες που έγιναν στον κάμπο μας και κατέστρεψαν τα ελαιόδεντρα, μια παλαιότερη δημοπρασία για την ανέγερση ηρώου, η τιμή φόρου για τα αμπέλια, ο κίνδυνος φυματίωσης στον Δήμο μας, ίδρυση σωματείου στην Αθήνα, για την σιδηροδρομική γραμμή στην Λακωνία, για την ίδρυση τηλεφωνικής γραμμής σε χωριό κλπ.
 Κάποια άλλα θέματα είναι πιο ιδιαίτερα…, όπως λ.χ. η ιστορία με έναν γάιδαρο, διάφορες συμπλοκές κατοίκων, όπως με μια παπαδιά, ή λόγω κτηματικών διαφορών, καθώς και μια συμπλοκή σε καφενείο του χωριού κατά τον εμφύλιο, διάφορες πολιτικές αντιπαλότητες, ο μισθός ενός απλήρωτου δασκάλου, ανακοινώσεις αρραβώνων ή γάμων κλπ..
Η παρουσίαση των αποσπασμάτων από τις εν λόγω εφημερίδες γίνεται με την αντίστροφη χρονολογική τους σειρά.
Χρήστος Χ.


--.----- . | . -----.--

Μια συμπλοκή σε καφενείο του χωριού κατά τον Εμφύλιο πόλεμο:
ΕΜΠΡΟΣ, 5-2-1948, σελίδα 4
Μια  χιονοθύελλα καταστρέφει τα ελαιόδενδρα:
ΕΜΠΡΟΣ, 6-2-1947, σελίδα 3
 
Ανακοίνωση μειοδοτικού διαγωνισμού για την ανέγερση αναμνηστικής στήλης 
για τους υπέρ πατρίδος πεσόντες δημότες:
ΣΚΡΙΠ, 18-1-1928, σελίδα 3

Η αντίθεση βασιλικών και δημοκρατικών με αφορμή την παρουσία μιας πολιτικής νεολαίας:
ΣΚΡΙΠ, 10-4-1924, σελίδα 4

Η ίδρυση σωματείου Πελλανιτών στην Αθήνα και τον Πειραιά:
ΕΜΠΡΟΣ, 27-9-1914, σελίδα 5

(συνεχίζεται ...)

Τρίτη 16 Νοεμβρίου 2010

11.3.γ. Η Β. Λακωνία σε παλαιές εφημερίδες...


Υποστήριξη στην ψήφιση εκπαιδευτικών νομοσχεδίων 
από το κοινοτικό συμβούλιο Αγόριανης και διαφόρων δασκάλων των δήμων:
ΣΚΡΙΠ, 17-6-1914, σελίδα 6

Αίτηση επίσπευσης της λειτουργίας τηλεφώνου στον Λογκανίκο:
ΕΜΠΡΟΣ, 21-2-1914, σελίδα 1

Η έναρξη του τρύγου στον κάμπο μας,
ένα επεισόδιο ανάμεσα σε κατοίκους της Αγόριανης,
η επισκευή των οδών του Γεωργιτσίου με προσωπική εργασία των κατοίκων του,
μια ανακοίνωση αρραβώνων,
μια αναχώρηση σπουδαστή για την Αθήνα:
ΣΚΡΙΠ, 27-9-1911, σελίδα 6

Αίτηση επιτροπής κατοίκων της Καστανιάς για μη μεταφορά
του ειρηνοδικείου τους στο Γεωργίτσι κατά το καλοκαίρι:
ΣΚΡΙΠ, 19-3-1910, σελίδα 1

Έκφραση προτίμησης για την έναρξη της σιδηροδρομικής γραμμής Λακωνίας 
από το Λεοντάρι και όχι από την Τρίπολη,
παρατηρήσεις σχετικά με την λειτουργία του ταχυδρομείου Γεωργιτσίου:
ΣΚΡΙΠ, 12-1-1910, σελίδα 6
Χρήστος Χ.
(συνεχίζεται...)

Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010

11.3.β. Η Β. Λακωνία σε παλαιές εφημερίδες...


Η υπόθεση με έναν περιφερόμενο γάιδαρο που συνέλαβε ο αγροφύλακας στα Ρεγκόζενα 
και ο «σατραπισμός» του δημάρχου,
μια συμπλοκή κατοίκων …δι’ ασήμαντον αφορμήν:
ΣΚΡΙΠ, 2-8-1909, σελίδα 6
 
 

Η παραίτηση της κυβέρνησης Θεοτόκη και ο ανασχηματισμός του Δ. Ράλλη,
μια ανακοίνωση αρραβώνων,
μια θεομηνία ακρίδων στους κήπους,
μια συμπλοκή κατοίκων στα Βεργαδέικα λόγω κτηματικών διαφορών,
μια ανακοίνωση τυχερού σε λαχείο:
ΣΚΡΙΠ, 27-7-1909, σελίδα 4

Πρόληψη για την φυματίωση από μετανάστες εκ του Δήμου μας:
ΕΜΠΡΟΣ, 8-5-1909, σελίδα 2
ΣΚΡΙΠ, 8-5-1909, σελίδα 2

Αναφορά για τον μισθό ενός απλήρωτου δασκάλου,
έναρξη ανοικοδόμησης του Ι.Ν. Αγ. Αθανασίου στο Γεωργίτσι,
ο τελειόφοιτος φοιτητής ιατρικής Γκουζούλης,
οι εξετάσεις στο σχολείο Γεωργιτσίου,
συγχαρητήρια για τον αστυνομικό σταθμάρχη Δήμου Πελλάνας:
ΣΚΡΙΠ, 9-7-1907, σελίδα 6
Χρήστος Χ.
(συνεχίζεται...)

Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

11.3.α. Η Β. Λακωνία σε παλαιές εφημερίδες...


Καταστροφές σπιτιών λόγω συνεχών βροχοπτώσεων στον Δήμο μας:
ΕΜΠΡΟΣ, 9-1-1905, σελίδα 2

Ανακοίνωση αρραβώνων και γάμου,
συγχαρητήρια για τον διδάκτορα ιατρικής Π. Ζήτη:
ΣΚΡΙΠ, 8-6-1903, σελίδα 4

Καταστροφές από πτώση χαλαζιού στον Δήμο μας:
ΣΚΡΙΠ, 17-5-1901, σελίδα 2

Η φορολογία για τα αμπέλια στον Δήμο μας
 ΕΜΠΡΟΣ, 10-11-1899, σελίδα 3

--.----- . | . -----.--

 Τα αποσπάσματα από τις ανωτέρω εφημερίδες βρέθηκαν από την ιστοσελίδα της Εθνικής Βιβλιοθήκης (http://www.nlg.gr/digitalnewspapers/ns/main.html), στην οποία υπάρχουν σκαναρισμένες μερικές ελληνικές εφημερίδες, πολύ παλαιές ή και νεότερες.
 Εκεί, λοιπόν, κάνοντας αναζήτηση, εντοπίστηκαν στις παλαιότερες εφημερίδες ΕΜΠΡΟΣ και ΣΚΡΙΠ μερικά ενδιαφέροντα γεγονότα παλαιοτέρων εποχών (πιο συγκεκριμένα από το 1899 ...έως το 1948), που αναφέρονταν είτε στο χωριό μας συγκεκριμένα είτε στον δήμο μας και στην ευρύτερη περιοχή μας γενικότερα...
 Κάποια από αυτά έχουν να κάνουν με τοπικές ειδήσεις, όπως π.χ. θεομηνίες που έγιναν στον κάμπο μας και κατέστρεψαν τα ελαιόδεντρα, μια παλαιότερη δημοπρασία για την ανέγερση ηρώου, η τιμή φόρου για τα αμπέλια, ο κίνδυνος φυματίωσης στον Δήμο μας, ίδρυση σωματείου στην Αθήνα, για την σιδηροδρομική γραμμή στην Λακωνία, για την ίδρυση τηλεφωνικής γραμμής σε χωριό κλπ.
 Κάποια άλλα θέματα είναι πιο ιδιαίτερα…, όπως λ.χ. η ιστορία με έναν γάιδαρο, διάφορες συμπλοκές κατοίκων, όπως με μια παπαδιά, ή λόγω κτηματικών διαφορών, καθώς και μια συμπλοκή σε καφενείο του χωριού κατά τον εμφύλιο, διάφορες πολιτικές αντιπαλότητες, ο μισθός ενός απλήρωτου δασκάλου, ανακοινώσεις αρραβώνων ή γάμων κλπ..
 Η παρουσίαση των αποσπασμάτων από τις εν λόγω εφημερίδες γίνεται με την αντίστροφη χρονολογική τους σειρά.
Χρήστος Χ.

Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

11.2. Η διοικητική εξέλιξη στην ευρύτερη περιοχή της Πελλάνας.

Το ακόλουθο άρθρο προέρχεται από τον συμπατριώτη μας Χρήστο Χ.
τον οποίο και ευχαριστούμε πολύ, για μια ακόμα φορά, για την συνεργασία του...

Η διοικητική εξέλιξη στην ευρύτερη περιοχή της Πελλάνας κατά την Νεότερη Ελληνική Ιστορία.

 Μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό και τη δημιουργία του νεοσύστατου Ελληνικού κράτους, ο Ιωάννης Καποδίστριας διορίσθηκε ως ο πρώτος κυβερνήτης, της ελεύθερης πλέον Ελλάδας. Στη διάρκεια της σύντομης, τριετούς, θητείας του (1828-1831) ο Ιω. Καποδίστριας έθεσε τους πρώτους θεμέλιους λίθους για την ανοικοδόμηση και οργάνωση του Ελληνικού κράτους. Ο Καποδίστριας, θέλησε να αναδιοργανώσει τον υπάρχοντα θεσμό διοίκησης, αλλά διατήρησε την εξάρτηση από την κεντρική εξουσία, έτσι που οι εκπρόσωποι της αυτοδιοίκησης ουσιαστικά ήταν εκτελεστικά όργανα της κυβέρνησης. Σύμφωνα, λοιπόν, με την πρώτη διοικητική διαίρεση επί διακυβέρνησής του, που πραγματοποιήθηκε με το Ψήφισμα Ι΄ στις 13 Απριλίου του 1828, η Πελοπόννησος διαχωρίστηκε σε 7 θέματα ή τμήματα με επιμέρους επαρχίες και έκτακτους επιτρόπους για κάθε ένα. Το έκτο τμήμα, της εν λόγω διαίρεσης έφερε το όνομα «Λακωνία» και περιελάμβανε την Ανατολική Μάνη, τη Μονεμβάσια, τον Μισθρά και τον Πραστό.
 Το επόμενο έτος της δολοφονίας του, το 1832, ο αλληλοσπαραγμός βασάνιζε την ελληνική επικράτεια. Στο τέλος του ιδίου χρόνου, η χώρα ήταν εντελώς εξουθενωμένη. Τότε λοιπόν οι προστάτριες δυνάμεις Αγγλία, Γαλλία και Ρωσία αποφάσισαν ότι η Ελλάδα έπρεπε να αποτελέσει ανεξάρτητο κράτος, ως Βασίλειο, υπό την εγγύησή τους, και για το λόγο αυτό υπέγραψαν τη συνθήκη του Λονδίνου στις 25ης Απριλίου 1832, σύμφωνα με την οποία καθοριζόταν η νομική υπόσταση του νέου κράτους και οριζόταν ως βασιλιάς των Ελλήνων ο ανήλικος πρίγκιπας της Βαυαρίας Όθων. Στις 25 Ιανουαρίου  1833, βασιλιάς και αντιβασιλείς αποβιβάστηκαν στην πρώτη πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους, στο Ναύπλιο. Είκοσι μέρες αργότερα, εκδόθηκε το πρώτο βασιλικό διάταγμα με το οποίο γνωστοποιήθηκε στον Ελληνικό λαό ότι πρώτο μέλημά θα ήταν η θέσπιση νόμων και η δημιουργία θεσμών για τη λειτουργία του νεοσύστατου βασιλείου.
 Δυόμισι μήνες αργότερα, στις 3 Απριλίου 1833, εκδόθηκε το Β.Δ. που αφορούσε τη διαίρεση της χώρας σε διοικητικές περιφέρειες. Με το διάταγμα αυτό (ΦΕΚ 12/6-4-1833), "Περί της διαιρέσεως του Βασιλείου και της Διοικήσεώς του", η ελεύθερη τότε επικράτεια διαιρέθηκε σε 10 νομούς και κάθε νομός σε επαρχίες (συνολικά 42) και οι επαρχίες σε Δήμους (πόλεις και κοινότητες). Σε κάθε δήμο υπήρχε δημοτικό συμβούλιο του οποίου τα μέλη εκλέγονταν από τους κατοίκους. Για τους δημάρχους ίσχυε το τριπρόσωπο, δηλαδή σε κάθε δήμο εκλέγονταν 3 υποψήφιοι και ο βασιλιάς επέλεγε έναν για δήμαρχο. Οι νομάρχες και οι έπαρχοι διορίζονταν απευθείας από τον βασιλιά (έλεγχος δημοτικής διοίκησης). Μεταξύ των 10 αυτών νομών ήταν και ο "Νομός Λακωνίας" με χωρική αρμοδιότητα τις πρώην επαρχίες Μιστρά, Μονεμβασίας και Μάνης με πρωτεύουσα τον Μιστρά (Σπάρτη) αποτελούμενος από 4 επαρχίες (Λακεδαίμονος, Επιδαύρου Λιμηράς, Γυθείου και Οιτύλου). Tο 1835 ακολούθησε η οριοθέτηση και η διοικητική διαίρεση του νομού Λακωνίας (Β.Δ. της 9-3-1835). Η επαρχία Λακεδαίμονα χωρίστηκε, μεταξύ των άλλων, και στους Δήμους: Βορδώνιας, Καστορείου, Πελλάνης και  Βελαμίνης. Το ανωτέρω Β.Δ. δεν φαίνεται να δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ. Από το ΦΕΚ 16/1835, όμως, "Περί του σχηματισμού των δήμων της Αρκαδίας" συμπεραίνουμε τα βόρεια σύνορα του Νομού μας και της περιοχής μας. «τα όρια του νομού Αρκαδίας αρχίζουν κατά μεν το ανατολικόν….. εκτείνονται … εξακολουθούντα έπειτα τον ρουν αυτού, παραλείπουν τον Άγιον Ανδρέαν, το Κορακοβούνι και τον Πραστόν εις τον νομόν Λακωνίας, συμπεριλαμβάνουν τα χωρία Σίταιναν, Κατσανίτσας και Κοίνας, και προχωρούν προς το όρος το Χέλμον, εντεύθεν καταβαίνοντα εις το χωρίον Κυπαρίσσι, και παραλείποντα αυτό εις τον νομόν της Λακωνίας, προχωρούν μέχρι του όρους Ξηροβουνίου."
Το 1836 με το "Διάταγμα περί διοικητικού οργανισμού" (ΦΕΚ 28/21-6-1836) καταργήθηκαν οι θέσεις των νομαρχών, νομοδιευθυντών και επάρχων και η Ελλάδα χωρίστηκε σε 30 διοικήσεις και 18 υποδιοικήσεις με αντίστοιχες θέσεις διοικητών και υποδιοικητών. Ο Νομός μας χωρίσθηκε σε 2 Διοικήσεις: α) στην Λακεδαιμονίας, που περιελάμβανε τις πρώην επαρχίες Λακεδαίμονος και Επιδαύρου Λιμηράς, και β) στην Λακωνίας, που περιελάμβανε τις επαρχίες Οιτύλου και Γυθείου. Τότε το Γύθειο έγινε έδρα υποδιοίκησης και αναγνωρίσθηκε Δήμος. Το ίδιο έτος καταγράφονται επίσημα για πρώτη φορά οι κατοικημένοι οικισμοί κατά την ίδρυση του νέου Ελληνικού κράτος (ΦΕΚ 80/28-12-1836, παράρτημα). Οι οικισμοί που αποτελούσαν τους Δήμους της περιοχής μας ήταν:
   Πελλάνης: Γεωργίτση, Αλευρού, Δημητσανέικα, Περιβόλια, Παρδάλι,
   Βελαμίνης: Άγιος Βασίλειος, Αγόργιαννη, Βουτούχι, Κοτίτσα, Κυπαρίσσι, Λογκανίκος, Μαριτσέικα, Μέραγα, Ρεγκόστενα,
   Καστορίου: Καστανιά, Καστρί, Σερβέικα, Ντεμήρι, Μοσχνέικα, Μπολανέικα,
   Βορδωνίας: Βορδώνια, Λογκάστρα, Σουστιάνοι, Μιτάτοβα.
Με σκοπό την ελάττωση των δημοσίων δαπανών το 1838 (ΦΕΚ 24/23-6-1838) περιορίζονται οι 30 διοικητές και οι 18 υποδιοικητές σε 24 και 7 αντίστοιχα.  
 Το 1845, δια του Β.Δ. της 5 Δεκεμβρίου 1845, (ΦΕΚ 32/8-12-1845) επανήλθε το νομαρχιακό και επαρχιακό σύστημα του 1833 της διοικητικής διαίρεσης, με συνέπεια τη διάλυση των δύο διοικήσεων, και την καθιέρωση του Νομού Λακωνίας με πρωτεύουσα τη Σπάρτη και την δημιουργία των Επαρχείων Λακεδαίμονος, Επιδαύρου Λιμηράς, Γυθείου και Οιτύλου. Ο δήμος Βελαμίνης ενώθηκε με το δήμο Πελλάνης, με έδρα το Γεωργίτσι. Κάθε δήμος πλέον περιελάμβανε τα εξής χωριά:
   Πελλάνης: Καρυωτέικα, Τσερνάρι, ΚυπαρίσσιΛογκανίκος, Αγοριάνοι, Βεργαδέικα, Ρογκόζαινα, Γεωργίτσι, Αλευρού, Περιβόλια, Γεωργιτσάνικα Καλύβια.
   Καστορείου: Καστανιά, Μπαλανέικα, Λόπεση, Σερβέικα, Καστρί, Καρδάρη,  Μονή Ζωοδόχου Πηγής, Βορδώνια.
 Με άλλο Β.Δ. της ίδιας ημερομηνίας (ΦΕΚ 34/20-12-1845) ορίσθηκε ως έδρα του Έπαρχου Γυθείου και Οιτύλου το Λιμένι. Αυτό είχε σαν επακόλουθο τον γενικό ξεσηκωμό των Μανιατών. Έτσι για τον κατευνασμό των κατοίκων του ακολούθησε το Β.Δ. 15 Ιουνίου 1846 (ΦΕΚ 18/2-7-1846) με το οποίο ορίστηκε ως έδρα του Επαρχείου Γυθείου η πόλη του Γυθείου.
 Με το άρθρο 1 του νόμου ΑΦΞΑ' (ΦΕΚ 216/7-8-1887) "Περί μεταρρυθμίσεως του από 5 Δεκεμβρίου 1845 νόμου περί διοικητικής διαιρέσεως του Κράτους" καταργήθηκε η υποδιαίρεση του Κράτους σε επαρχίες και οι Νομοί πλέον διοικούνται απ' ευθείας από τον Νομάρχη, χωρίς δηλαδή την παρεμβολή άλλης διοικητικής αρχής, όπως του Επάρχου. Οι επαρχίες όμως συνέχισαν να διατηρούν κάποιες υπηρεσίες μέχρι να ξαναδημιουργηθούν τέσσερα χρόνια αργότερα, δηλαδή το 1891 (ΦΕΚ 122/2-5-1891)
 Με τον νόμο ΒΧΔ' της 6ης Ιουλίου 1899 (ΦΕΚ 136/8-7-1899) «Περί διοικητικής διαιρέσεως του Κράτους», η Ελλάδα χωρίσθηκε σε 26 Νομούς, μεταξύ των οποίων ιδρύθηκε, ως 20ος, ο Νομός Λακωνικής, με 3 επαρχίες, του Γυθείου, του Οιτύλου και των Κυθήρων, με έδρα Νομάρχη το Γύθειο, και ως 21ος ο Νομός Λακεδαίμονος, με 2 επαρχίες την Λακεδαίμονος και την Επιδαύρου Λιμηράς, με έδρα Νομάρχη τη Σπάρτη. 
 Δέκα χρόνια αργότερα, με τον Νόμο ΓΥΛΔ΄ 16 Νοεμβρίου 1909, "Περί διοικητικής διαιρέσεως του Κράτους" (ΦΕΚ 282/4-12-1909) περιορίστηκε ο αριθμός των νομών σε 16 και καταργήθηκε ο Νομός Λακωνικής ενώ οι επαρχίες (Γυθείου και Οιτύλου) υπάχθηκαν στο Νομό Λακωνίας, η δε Επαρχία Κυθήρων στον τότε ενιαίο Νομό Αργολίδας και Κορινθίας.
 Το 1912, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, επειδή ήθελε να εξαρθρώσει τα φέουδα των κομματαρχών, που επί δεκαετίες ήλεγχαν τους Δήμους και μέσα από αυτούς την κρατική εξουσία, δημιούργησε, σε εκείνη τη μικρή τότε Ελλάδα, με το νόμο ΔΝΖ΄ (υπ' αριθ. 4057) στις 10-2-1912 (ΦΕΚ 58/14-2-1912), "Περί συστάσεως δήμων και κοινοτήτων" μεγάλο αριθμό κοινοτήτων (περίπου 6.000). Με το νόμο αυτό, αναδιοργανώθηκαν οι υπάρχοντες δήμοι και θεσπίστηκε για πρώτη φορά ο θεσμός των κοινοτήτων. Οι πρωτεύουσες των νομών καθώς και οι πόλεις άνω των 3.000 κατοίκων αποτελούν πλέον Δήμο, ενώ οι συνοικισμοί άνω των 300 κατοίκων που διαθέτουν σχολείο στοιχειώδους εκπαίδευσης αποτελούν αυτόνομη Κοινότητα. Αμέσως μετά και σε εκτέλεση του νόμου αυτού, εκδόθηκαν διάφορα Β.Δ. με τα οποία διαιρέθηκαν όλοι οι νομοί σε δήμους και κοινότητες. Για το νομό Λακωνίας εκδόθηκε το Β.Δ. στις 31-8-1912 (ΦΕΚ 261/31-8-1912) "Περί συστάσεως δήμων και κοινοτήτων εν τω νομώ Λακωνίας". Στο Διάταγμα αυτό με αύξοντα αριθμό 42 αναγνωρίζονται τα Καλύβια ως ανεξάρτητη κοινότητα. Στο ίδιο ΦΕΚ εντοπίζουμε και το από 31-8-1912 ΒΔ σύμφωνα με το οποίο ο συνοικισμός Παρδάλι προσαρτάται στην κοινότητα Καστανιάς. Με το από 27-11-1932 Π.Δ. (ΦΕΚ 421/2-12-1932)  η κοινότητα Καλυβίων του Νομού Λακωνίας μετονομάζεται σε κοινότητα Πελλάνας και ο ομώνυμος οικισμός από Καλύβια σε ΠΕΛΛΑΝΑ.
 Με το από 10-5-1975 ΠΔ (ΦΕΚ 96/21-5-1975) και ύστερα από την από 29-8-1974 αίτηση κατοίκων του συνοικισμού Παρδάλιον και την υπ' αριθμ. 30/2-11-1974 απόφαση του κοινοτικού συμβουλίου της κοινότητας Πελλάνας και σύμφωνα με την αριθ. 4243/14-3-1975 γνωμοδότηση του Ν.Σ.Κ. ο συνοικισμός Παρδάλιον της κοινότητας Καστορείου προσαρτήθηκε στην κοινότητα Πελλάνας.
 Με το άρθρο 1 του νόμου 2539/1997 «Συγκρότηση της πρωτοβάθμιας τοπικής αυτοδιοίκησης» (ΦΕΚ 244/4-12-1997) συγκροτήθηκε ο Δήμος Πελλάνας αποτελούμενος από τις κοινότητες Αγίου Κωνσταντίνου, Αγόριανης, Αλευρούς, Βορδόνιας, Γεωργιτσίου, Καστορείου, Λογκανίκου, Πελλάνας και Περιβολίων οι οποίες καταργήθηκαν. Έδρα του Δήμου ορίστηκε ο οικισμός Καστόρειο.  Με την παράγραφο 1 του άρθρου 19 του ιδίου νόμου οι επαρχίες ως μονάδες διοικητικής διαίρεσης της χώρας καταργήθηκαν από την 1η Ιανουαρίου 1999.
 Τέλος, πρόσφατα, με τον νόμο 3852 "Πρόγραμμα Καλλικράτης" (ΦΕΚ 87/7-6-2010) στον νομό μας συνιστώνται οι δήμοι: Σπάρτης, Ανατολικής Μάνης, Ευρώτα, Μονεμβασιάς καθώς και η κοινότητα Ελαφονήσου. Ο Δήμος Σπάρτης με έδρα τη Σπάρτη και ιστορική έδρα το Μυστρά αποτελείται από τους πρώην πλέον δήμους Σπάρτης, Οινούντος, Μυστρά, Πελλάνας, Θεραπνών, και την κοινότητα Καρυών, οι οποίοι ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ από 1-1-2011.
Χρήστος Χ.

από - έως       ΝΟΜΟΣ              ΕΠΑΡΧΙΑ          ΔΗΜΟΣ/KOINOTHTA      
1822-1823    ΛΑΚΩΝΙΑ (τμήμα)         -                           -
1833-1835    ΛΑΚΩΝΙΑΣ      ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΟΣ                  -
1835-1836    ΛΑΚΩΝΙΑΣ      ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΟΣ       Δ. ΠΕΛΛΑΝΑΣ      
1836-1845    ΛΑΚΩΝΙΑΣ      ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΟΣ       Δ. ΠΕΛΛΑΝΑΣ      
1845-1899    ΛΑΚΩΝΙΑΣ      ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΟΣ       Δ. ΠΕΛΛΑΝΑΣ      
1899-1909    ΛΑΚΕΔ/ΝΟΣ   ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΟΣ       Δ. ΠΕΛΛΑΝΑΣ      
1909-1912    ΛΑΚΩΝΙΑΣ      ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΟΣ       Δ. ΠΕΛΛΑΝΑΣ      
1912-1932    ΛΑΚΩΝΙΑΣ      ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΟΣ       Κ. ΚΑΛΥΒΙΩΝ      
1932-1997    ΛΑΚΩΝΙΑΣ      ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΟΣ       Κ. ΠΕΛΛΑΝΑΣ      
1997-2010    ΛΑΚΩΝΙΑΣ                    -               Δ. ΠΕΛΛΑΝΑΣ      
2010-           ΛΑΚΩΝΙΑΣ                    -               Δ. ΣΠΑΡΤΗΣ  

                           Πηγές:
https://www.logkanikos.gr/history/population.html
https://www.freewebs.com/onoma/1845a.htm
https://lithoksou.net/greece_1836.html
https://hellas.teipir.gr/thesis/pellana/greek/kastogr.htm
https://www.arcadonxronoi.gr/articles/html/article020.php
https://library.tee.gr/digital/m2078/m2078.pdf
https://el.wikipedia.org
www.et.gr  

Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

11.1. Ας χαλαρώσουμε λίγο...

... Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Σ Ι Σ ...

Το αχτύπητο δίδυμο ...της Πελλάνας
"Χονδρός - Λιγνός",
(κυκλοφορούν ακόμη ...ανάμεσά μας)
μετά το πέρας των 70 περίπου άρθρων
"πατριδογνωσίας"
που δημοσίευσε στο εν λόγω μπλογκ,
χαρίζει στους εκλεκτούς αναγνώστες του,
ένα δωράκι
επικοινωνίας αλλά και ευγνωμοσύνης
για την μεγάλη και ζεστή αγκαλιά που του προσέφεραν
όλο αυτό το διάστημα της συγγραφής και της αναζήτησης...
Η ανταπόκρισή σας είναι ...Απίστευτη, ...Συγκινητική, ...Παγκόσμια!

Σ α ς   ε υ χ α ρ ι σ τ ο ύ μ ε !!!

Το δωράκι αυτό είναι ...ένα εξαιρετικό τραγούδι,
με αρκετά και επίκαιρα μηνύματα στους στίχους του,
 με λυρικές και συγκινησιακές εξάρσεις στην μουσική του,
με ανάλογες εξαιρετικές εικόνες στο βιντεοκλίπ του...
και είναι το εξής:

Tasmin Archer_"Sleeping satellite"

Καλό μήνα!

-- . --

Όποιος, επιπλέον, επιθυμεί να δει στο YouTube:
α)  το επίσημο βιντεοκλίπ,
β) τους στίχους του
ας κάνει, αντίστοιχα, κλικ επάνω σε αυτά.

Πέμπτη 28 Οκτωβρίου 2010

10.15. Με αφορμή την 70η επέτειο του ΟΧΙ...

Εφέτος συμπληρώνονται 70 χρόνια από την επέτειο του ΟΧΙ το 1940... 
 Για μια ακόμη φορά μέσα στον 20ο αιώνα η Ευρώπη είχε διχαστεί τότε σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα, αλλά κατ' επέκταση και όλος ο υπόλοιπος πλανήτης! Γι' αυτό και ο πόλεμος που ξέσπασε τελικά αποκαλέστηκε 2ος Παγκόσμιος...
 Η άνοδος του φασισμού στην Ευρώπη, και ειδικά του Χίτλερ στην γερμανική εξουσία, δεν θα είχε επιτευχθεί τόσο γρήγορα χωρίς την παρουσία του αντίπαλου δέους, του κομμουνισμού, που είχε  εφαρμοστεί στην Ρωσία ήδη από τα τέλη του 1ου Παγκοσμίου πολέμου με τον Λένιν και συνεχιζόταν τώρα με τον Στάλιν. Όταν, λοιπόν, το 1939 ξέσπασε ο 2ος Παγκόσμιος πόλεμος, οι χώρες της Ευρώπης έπρεπε, θέλοντας και μη, να διαλέξουν στρατόπεδο...
 Κάποια στιγμή ο πόλεμος που ξεκίνησε στον βορρά έφθασε και πιο νότια και άγγιξε τα σύνορα της πατρίδας μας. Μετά την ηρωική αντίσταση και νίκη του στρατού μας εναντίον της ιταλικής επέλασης του Μουσολίνι επάνω εκεί στα αλβανικά βουνά, ακολούθησε η κάμψη από την ταυτόχρονη γερμανική επίθεση τόσο από το γιουγκοσλαβικό όσο και από το βουλγαρικό έδαφος και στην συνέχεια η άδοξη υποχώρηση του στρατού μας αλλά και η επώδυνη Κατοχή...
 Όλοι εμείς οι λίγο μεγαλύτεροι ακούγαμε ως παιδιά από τους γονείς και τους παππούδες μας για εκείνη την μαύρη Κατοχή και προσπαθούσαμε να καταλάβουμε, όσο γινόταν, τι ακριβώς επώδυνα βιώματα ανασφάλειας, πείνας, καχυποψίας, φοβίας κλπ. κουβαλούσαν από εκείνη την εποχή. Η αυταρχική συμπεριφορά των Γερμανών, που είχαν πάρει πολύ στα σοβαρά και προσωπολατρικά τον Φύρερ τους, και λιγότερο των Ιταλών, που δεν φαίνονταν να σκοτίζονται και πολύ για τον Ντούτσε τους, είχε στα μέρη μας ως αντίπαλο δέος την ελληνική Αντίσταση επάνω στον Ταΰγετο.
 Μας έλεγαν οι παλαιότεροι διάφορες ιστορίες από τις συγκρούσεις αυτών των αντιπάλων, όπως για τα τροχιοδεικτικά βλήματα που ξεκινούσαν από το γερμανικό στρατόπεδο στην Σελλασία, περνούσαν πάνω από ολόκληρο τον κάμπο μας και έπεφταν επάνω στον Ταΰγετο εναντίον των ανταρτών... Για μια άλλη φορά που άρχισαν, πάλι από την Σελλασία, να κανονιοβολούν την Πελλάνα, ενώ ο κόσμος έτρεχε να κρυφτεί στους λόγγους και στα ρουμάνια πίσω από τον λόφο της, αλλά ευτυχώς σταμάτησαν σύντομα... (Για τον δάσκαλο εκείνο που εργαζόταν στο δημοτικό σχολείο της Πελλάνας αλλά σκοτώθηκε πολεμώντας στο αλβανικό μέτωπο έχουμε αναφερθεί και στο 4.8 άρθρο μας.) Για κάποια ημέρα που άκουγαν ολημερίς τις γερμανικές εφοδιοπομπές με αεροπλάνα να περνούν με απίστευτο θόρυβο πάνω από τον κάμπο μας και να κατευθύνονται προς την Αφρική για τον πόλεμο που διεξαγόταν εκεί... 
Για ένα γερμανικό μεταγωγικό αεροπλάνο Γιούνκερς, το οποίο μετά από κάποια αερομαχία που έγινε στο Ναύπλιο, Ιούλιο μήνα, επειδή δεν μπορούσε να επιστρέψει στο αεροδρόμιο λόγω έλλειψης καυσίμων, αναγκάστηκε να προσγειωθεί ανώμαλα στον Ευρώτα λίγο μετά το γεφύρι προς το Βιβάρι. Εκεί συνέτρεξε όλο το χωριό, για να δει για πρώτη φορά από κοντά ...αεροπλάνο! Οι δύο Γερμανοί αεροπόροι μετά από λίγο περιμαζεύτηκαν από τους δικούς τους που ήρθαν από την Σπάρτη και έφυγαν αφού έβαλαν πρώτα φωτιά στο αεροπλάνο. Τότε οι κάτοικοι έτρεξαν και έσβησαν την φωτιά και έπειτα άρχισαν ...να το διαλύουν: άλλοι έπαιρναν κομμάτια από λαμαρίνες αλουμινίου, άλλοι χρήσιμα μεταλλικά εξαρτήματα, άλλοι τα λάστιχα από τις ρόδες για να γίνουν σόλες για τα παπούτσια, ένας που ήξερε πήρε τον ασύρματο που υπήρχε στην ουρά του αεροπλάνου και τον χρησιμοποιούσε μετά ως ραδιόφωνο κλπ. Στο τέλος δεν έμεινε ...τίποτε από εκείνο το αεροπλάνο, γιατί μεταφέρθηκε από τους αδελφούς Γκλέκα τμηματικά όλο στο χωριό μας, όπου και σώζονται αρκετά κομμάτια του έως σήμερα σε διάφορα σπίτια!
 Μετά από την φτώχεια, την πείνα, τον θάνατο και την μιζέρια της Κατοχής τα πράγματα, δυστυχώς, έγιναν ακόμη πιο χειρότερα για την Ελλάδα... Ενώ στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες επανήλθε αμέσως η ειρήνη, στην Ελλάδα ακολούθησε ο επώδυνος εμφύλιος πόλεμος!! Δεν έφθαναν τα τόσα δεινά μας, έπρεπε τώρα να συνεχίσουμε την σφαγή μεταξύ μας, χωρισμένοι πάλι σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα... Λένε πως οι Άγγλοι μας ώθησαν κυρίως προς αυτό το κακό, για να αποφύγουν την πολεμική αποζημίωση που μας όφειλαν. Σημασία έχει, πάντως, ότι μόνοι μας κοιτάξαμε να ξεπεράσουμε σε αγριότητες τους τότε νεοβάρβαρους της Ευρώπης, αφήνοντας πληγές που διήρκεσαν δεκαετίες ολόκληρες, αφού ο διχασμός και τα πολιτικά μίση δεν έπαψαν ούτε μετά το τέλος του εμφυλίου... (κάτι ανάλογο συμβαίνει τώρα στην Σερβία, μετά τον εμφύλιο πόλεμο που έγινε εκεί πρόσφατα.) Όλα μας τα χρόνια, μέχρι και την πτώση του τείχους του Βερολίνου το 1989, τουλάχιστον, θυμόμαστε λίγο πολύ, εμείς, ...τα παιδιά τους που παίζαμε ανυποψίαστα μαζί στο χωριό και πιστεύαμε πως δεν είχαμε τίποτα να χωρίσουμε πλέον, πόσο επώδυνα κληρονομήσαμε την ασίγαστη εχθρότητα δεξιών και αριστερών, που σιγόβραζε τότε στην ελληνική κοινωνία, λόγω ακριβώς των υπερβολών εκείνου του εμφυλίου πολέμου, που έκανε την Κατοχή να μοιάζει δευτερεύουσα υπόθεση!
 Ποιος θα το περίμενε, όμως, σε γενικότερη κλίμακα ότι μετά το τέλος του 2ου Παγκοσμίου πολέμου η ...κοσμοκράτειρα Αγγλία θα έχανε την παντοδυναμία της και πως οι αποικίες της (όπως και αυτές της Γαλλίας, Ολλανδίας κλπ.) θα τολμούσαν να ζητήσουν ανεξαρτησία; Συνέβη, λοιπόν, και αυτό ως αποτέλεσμα αυτού του πολέμου, και έτσι η Ελλάδα με το "σχέδιο Μάρσαλ" πέρασε πλέον από την αγγλική στην αμερικανική δικαιοδοσία, ενώ οι βαλκάνιοι γείτονές μας, καθώς οι ανατολικο-ευρωπαίοι, πέρασαν στην ρωσική δικαιοδοσία, χωρίς καμία από αυτές τις δύο υπερδυνάμεις να μας ρωτήσει, βέβαια., για το νέο αυτό μοίρασμα που επέβαλαν στους συμμάχους τους...! Άρχιζε, έτσι, αμέσως ο καινούριος διχασμός της Ευρώπης, η εποχή του "ψυχρού πολέμου", που έχει λήξει φυσικά σήμερα, αλλά ο γνωστός διχασμός των ανθρώπων επανεμφανίστηκε σιγά σιγά με άλλες μορφές πια και σε ολόκληρο πλέον τον πλανήτη, με την Αμερική να επιτελεί καθήκοντα πλανητάρχη... Ζούμε μάλλον σε μια ...μεταβατική (ή μεσο/ψυχρο/-πολεμική;) εποχή!
Πελλ. Α - Πελλ. Β
Υ.Γ. - ΣΚΟΡΠΙΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ...  
 Η Ιστορία, πάντως, μας έχει διδάξει ότι δεν αργεί να έρθει και πάλι το κακό, αλλά και πώς ό,τι και αν κάνουν τελικά οι σκοτεινές δυνάμεις αυτού του ταλαίπωρου πλανήτη, "στο τέλος ο Θεός τούς τα χαλάει τα σχέδια" και άντε πάλι από την αρχή αυτοί... Γιατί το μόνο σίγουρο είναι πως αυτοί δεν το βάζουν ποτέ κάτω... Μπορεί οι μεγάλες δυνάμεις αυτού του πλανήτη, που αυτοαποκαλούνται δημοκρατίες, να είναι οπλισμένες σαν αστακοί, με πυρηνικά όπλα... και με τους δορυφόρους τους να ελέγχουν τα πάντα από ψηλά... Αλλά σε εμάς τα μικρά κράτη τι διατυμπανίζουν συνέχεια, και ειδικά στα παιδιά μας, μέσω της υπερβολικής δημοκρατίας και της ειρήνης-συναδέλφωσης των λαών που προβάλλουν έντεχνα; εδώ και τώρα αφοπλισμός, άρνηση στράτευσης, πατριωτισμός = εθνικισμός, ελεύθερη μετακίνηση οσωνδήποτε μεταναστών (ώστε να αλλοιώνεται ο γηγενής πληθυσμός μιας χώρας) κλπ. Την ίδια ώρα όμως επιβάλλουν, όπου μπορούν, την γνωστή τακτική των Ρωμαίων "διαίρει και βασίλευε" στα ανήμπορα και ανυπεράσπιστα κράτη, αντί να καταστήσουν πανίσχυρο τον Ο.Η.Ε. για να επιβάλλει αυτή την ειρήνη και συναδέλφωση που κυρήττουν διακαώς και να αποτρέπει παγκοσμίως τους πολέμους!
 Αφού το ξέρουμε πια ...το μυστικό τους: όπως και τότε, στον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο,  έτσι και τώρα, παντού και πάντοτε προσπαθούν να ελέγχουν τις πλουτοπαραγωγικές και κυρίως τις ενεργειακές πηγές κάθε χώρας αυτού του πλανήτη (ειδικά το πετρέλαιο σήμερα), ώστε μέσω αυτών να ελέγξουν τις τύχες των λαών... Μόνο που σε αυτό το παιχνίδι εξουσίας μαλώνουν μεταξύ τους (σήμερα ειδικά, ή και αποκλειστικά πλέον, οι πετρελαϊκές εταιρείες, καθώς και οι εταιρείες όπλων, και όχι βέβαια οι κυβερνήσεις-πιόνια των μεγάλων κρατών, όπως θέλουν να νομίζουμε) για την πρωτοκαθεδρία, και βάζουν έτσι εμάς τα κράτη και τις συνοριακές ή άλλες αντιθέσεις μας ως πιόνια-εμπόδια στον δρόμο του εκάστοτε ανταγωνιστή τους (π.χ. προκαλούν μια διαμάχη για αυτονόμηση περιοχής σε κάποιο από τα σημεία διέλευσης του πετρελαιαγωγού μιας αντίπαλης εταιρείας)! Γιατί άραγε σήμερα ξεσπούν πόλεμοι μόνον εκεί όπου υπάρχουν τέτοιοι (κάποιες φορές όχι ολοφάνεροι) οικονομικοί στόχοι, των οποίων οι αφορμές επενδύονται  περίτεχνα με τον μανδύα τοπικών, θρησκειακών (ειδικά στην εποχή μας), εθνικών ή άλλων αντιθέσεων; Εξάλλου, αρκετοί από εμάς λίγο πολύ πλέον σιγοψιθυρίζουμε ότι η προηγούμενη κυβέρνηση έπεσε, επειδή τόλμησε, κάτω από την μύτη των Αμερικανών, να κλείσει συμφωνία με τους Ρώσους για εκείνον τον αγωγό Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη, που δεν λέει να γίνει... και που άμα γίνει, θα προκύψει "ξαφνικά" πρόβλημα π.χ. με την αυτονόμηση της Θράκης...
 Κι όμως εμείς συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε τυφλά κάποιο από τα υπάρχοντα πολιτικά κόμματα (και ειδικά σήμερα με το Δ.Ν.Τ. να τα αποδεικνύει εντελώς ανίσχυρα για τον τόπο), που όπως το λέει και η λέξη "κομματιάζουν" κυριολεκτικά την πολιτική του τόπου μας, που έχουν ενστερνιστεί ξενόφερτες πολιτικές ιδεολογίες, από την άκρα δεξιά ως την άκρα αριστερά, ιδεολογίες και φιλοσοφίες που είναι αυταπόδεικτα πλέον αποτυχημένες για την εποχή μας, τον τόπο μας αλλά και την παράδοσή μας... Ας κάναμε, όμως, κι εμείς μια φορά ως λαός αυτή την δοκιμασία, δηλ. να μην ψηφίζαμε ...ως συνήθως ...τα συνήθη κόμματα!! Θα μπορούσε άραγε τότε να εμφανιστεί ένα, τουλάχιστον, "πατριδο-κεντρικό", ας το πούμε έτσι, κόμμα; Ουτοπία βέβαια/μάλλον...