Κυπαρίσσι, Λογκανίκος, Βεργαδέικα, Φουντέικα, Άγ. Κωνσταντίνος (Ρεγκόζενα), Αγόριανη, Γεωργίτσι, Αλευρού, Καστόρειο (Καστανιά), Λουσίνα, Ντεμήρου (Κάστωρ), Καστρί, Νέα Λιβερά, Σερβέικα, Bορδόνια (Λόπεση, Παπαδιάνικα, Επάνω Χώρα, Σουλήνα, Κάμπος, Όραχος), Καραβάς, [Σελλασία, Κονιδίτσα], Παρδάλι, Πελλάνα, Περβόλια
Με αυτή την καταπληκτική θέα του Ταϋγέτου μεγαλώσαμε στον τόπο μας ...από μικρά παιδιά

..κατά παράφραση του κόμικ "Asterix & Ovelix: "Σε ένα χωριό της Λακωνίας δυο ανυπότακτοι χωριάτες είπαν να φτιάξουν το δικό τους μπλογκάδικο"
Βασικά θέματα ...με μια ματιά:
Αναρτήσεις:

Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010

10.14. Γ-18) Η Β. Λακωνία σε κείμενα περιηγητών: Χ. Π. Κορύλλος

 Το απόσπασμα που ακολουθεί προέρχεται από το βιβλίο ενός ιατρού από την Πάτρα (επανεκδόθηκε πρόσφατα από το Πανεπιστήμιο Πατρών), ο οποίος μετέβη μαζί με άλλους τρεις συνοδοιπόρους από την Πάτρα στην Σπάρτη και καταγράφει τις εντυπώσεις του από την περιοχή μας, χρησιμοποιώντας μια γλώσσα εξαίρετη και πνευματώδη. Μας αναφέρει, μάλιστα, ότι παρέμεινε (ύστερα από σύσταση που του έγινε από χάνι της Δημητσάνας) μαζί με την παρέα του στο χάνι του Σιγαλού (ήταν παππούς της Βαγγελάκαινας), του οποίου τα ερείπια υπήρχαν μέχρι πρόσφατα στον κάμπο μας, εκεί προς στα Σιγαλέικα. Κατά την εκεί παραμονή του καταγράφει με χαρακτηριστική λεπτομέρεια και άφθονο χιούμορ διάφορα συμβάντα, όπως το αναπάντεχο δείπνο που είχαν, το τοπικό φαγητό "τρυφεράδες" που απέφυγαν, τον επεισοδιακό καβγά του πανδοχέα με την σύζυγό του (κάνοντας πετυχημένο λογοπαίγνιο με το επίθετό τους!), αλλά και την έκλειψη Σελήνης που συνέβη εκείνο το καλοκαιρινό βράδυ...

17) Χ. Π. Κορύλλος, "Πεζοπορία από Πατρών εις Σπάρτην", Πάτρα 1889, σελ. 48-51,
(Από Πατρών διά θαλάσσης εις Γύθειον και εκείθεν διά Σπάρτης εις Ταΰγετον. 
Επάνοδος εις Πάτρας διά Ναυπλίου και Κορίνθου.)

 Μικρόν εκείθεν προβάντες, συνηντήσαμεν το χάνι του Λογκανίκου, μίαν ώραν του χωρίου Σκορτσινού απέχον και φέρον το όνομα εκ του προκειμένου χωρίου Λογκανίκου, μετά δε πορείαν ετέρων 3 1/2 ωρών αφικόμεθα εις τα χάνια των Γεωργιτσιάνικων Καλυβίων, ημίσειαν περίπου ώραν των Καλυβίων απέχοντα, ταύτα δε 1 1/2 ώραν του χωρίου Γεωργιτσίου, πρωτευούσης του Δήμου Πελλάνης Λακεδαίμονος. Παρά τα χάνια ταύτα αναβλύζει άφθονον ύδωρ, καταρδεύον την παρακειμένην ευρείαν και κατάφυτον πεδιάδα και είτα χυνόμενον εις τον Ευρώτα. Εκ των 3 ή 4 εκεί χανίων, προυτιμήσαμεν προς διανυκτέρευσιν το του Σιγαλού, κατά τε σύστασιν εκ Δημητσάνης και διότι το όνομα του ξενοδόχου ην εν αντιθέσει προς το του Χολιαστού, περί ου ουκ ολίγα εν τοις πρόσθεν ελέχθησαν. Κατά περίεργον σύμπτωσιν και ο Σιγαλός απουσίαζε τη ώρα εκείνη εκ του χανίου του, ώσπερ και ο Χολιαστός, η δε κυρία Σιγαλού, αντιθέτου χαρακτήρος της ομοτέχνου αυτής κυρίας Χολιαστού, μετά δυσκολίας εκινείτο, ίνα προσφέρει ημίν ό,τι εζητούμεν. Το δε πάντων περιεργότατον, εστερείτο το χανίον τούτο, πλην πολλών άλλων και αυτού του οίνου. Εζητήσαμεν ίνα μας μαγειρεύση δύο ορνίθια, πλην η ευαίσθητος κυρία Σιγαλού, λυπουμένη προφανώς αυτά, οτέ μεν επροφασίζετο ότι εκούρνιασαν και δεν δύναται να τα συλλάβη, οτέ δε ότι ήσαν μικρά και τα παρόμοια, προύτεινε δε ημίν ίνα αντί τούτων μας μαγειρεύση ολίγες τρυφεράδες, πράγμα άγνωστον ημίν, και μόλις μετ' επανειλημμένας ερωτήσεις ερμηνευθέν παρά γειτονίσσης παρατυχούσης, ότι εσήμαινε χλωρά φασόλια, άτινα δεν ονομάζουσι με το αληθές αυτών όνομα, διότι νομίζουσι την λέξιν απρεπή και ολίγον αισχράν. Ευτυχώς γείτων παρεμβάς, συνέλαβεν αλέκτορα, ον εθυσιάσαμεν ουχί τω Ασκληπιώ, αλλ' ημίν αυτοίς και μαγειρεύσαντες μόνοι, δια το μη είναι εξησκημένην την κυρίαν Σιγαλού εις τούτου είδους μαγειρικήν, ως έλεγε, μετεβάλαμεν αυτόν εις πιλάφιον εκλεκτόν, προμηθευθέντες την όρυζαν εκ Καλυβίων συν τω οίνω επ' αμοιβή ιδία τής την εκδρομήν ταύτην επίτηδες ποιησάσης γυναικός. [...] Εν τούτω τω μεταξύ ήλθε και ο γέρων Σιγαλός, όστις, αντί να η, ως ο συνάδελφος αυτού Χολιαστός, ονόματι και πράγματι Σιγαλός, εξ εναντίας ην θορυβωδέστατος και επιθετικώτατος, (μέχρι απειλών όμως), κατά της συζύγου αυτού, καθό μη προθυμοποιησάσης, δήθεν, να μας περιποιηθεί επαρκώς, ως φίλους του εκ Δημητσάνης συστήσαντος ημάς αυτώ φίλου. Τότε εξηγήθη ημίν το αλλόκοτον φαινόμενον της ελλείψεως του οίνου εκ του χανίου! Η γραία, ίνα επιβάλη αυτώ σιωπήν, οσάκις επέτεινε την επιτιμητικήν αυτού φωνήν πέραν του ανεκτού ορίου, στρεφομένη προς αυτόν αποτόμως, τω έλεγε: "Μη μεγαλοφωνής, σου λέου!" και πάραυτα ο γέρων επί τινας στιγμάς εγίνετο Σιγαλός, ίνα εκ νέου επιτεθή κατ' αυτής, ως η πυρκαϊά, ήτις, καταπραϋνομένη προς στιγμήν εκ του επιχεομένου ύδατος, αναδίδει μείζονας μετ' ολίγον φλόγας. Μόνη δε η μετ' ολίγον, περί ώραν 9 μ.μ., αρξαμένη έκλειψις της σελήνης (30 Ιουνίου) και η ετοιμασία προς εδωδήν του ετοίμου ήδη πιλαφίου, ου η ευάρεστος οσμή προσέβαλε και αυτήν την υπό του ταμβάκου κατακεκαυμένην βλεννομεμβράνην της ρινός του Σιγαλού, διέκοψαν βιαίως την μεταξύ του ζεύγους των Σιγαλών μεν ονόματι, θορυβωδών δε πράγματι, διαδικασίαν, ο δε γέρων προσκληθείς εκαθέσθη παρά την υπαίθριον ημών τράπεζαν, υπό το φέγγος της ολονέν μειουμένης σελήνης, όπερ αντεκατέστησεν εν μέρει λύχνος, κομισθείς υπό της σιγαλής τότε κυρίας Σιγαλού, επί λυχνοστάτου ερειδόμενος.  Μετά το δείπνον, κατακλισθέντες εις ύπνον εν υπαίθρω, διότι εν τω χανίω ανέμενον ημάς πολλαί των του Φαραώ πληγών, εξηγέρθημεν τη 2α π.μ. ώρα και τυχόντες της ευκαιρίας, ίνα συνοδοιπορήσωμεν μετά χωρικού εκ Γεωργιτσίου ανεχωρήσαμεν, κατευθυνόμενοι εις Σπάρτην, έχοντες κατά πλείστον της οδού προς αριστεράν τον μεγαλοπρεπή και ολονέν αυξανόμενον εκ των εν τοις πέριξ αναβλυζόντων υδάτων Ευρώταν, ον οι περίοικοι καλούσι Νίριν (Ίριν), όπως πολλαχού καλούσι την ουράν νουράν, την Ύδραν Νύδραν, τον ιατρόν νιατρόν, την καμήλαν γκαμήλαν κτλ.
Πελλ. Α - Πελλ. Β

Δεν υπάρχουν σχόλια: