5.7. Αγίων Κων/νου και Ελένης...

Γιορτάζει σήμερα ο ναός των Αγίων Κων/νου και Ελένης...

Είναι οι "πολιούχοι" Άγιοι της Πελλάνας και η γιορτή τους αποτελούσε πάντοτε επίκεντρο των εορταστικών εκδηλώσεων για τους κατοίκους του χωριού μας.

  Ο αρχικός ναός που υπήρχε εκεί αποτελούσε μετόχι της μονής του Προφήτη Ηλία (που υπήρχε στο Γεωργίτσι) και ήταν μια απλή και μικρή εκκλησία (όπως περίπου είναι και το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου, που βρίσκεται κοντά στην Άσπρη Βρύση και αποτελούσε την πρώτη ενορία του χωριού μας). Αργότερα, όμως, χτίσθηκε στην θέση του ο σημερινός ναός, που είναι αρκετά μεγαλύτερος και έχει σχήμα σταυροειδές. Δίπλα στην είσοδό του υπήρχε ένα απλό καμπαναριό, φτιαγμένο από τέσσερις μεταλλικές ράγες σε σχήμα οξείας πυραμίδας.  Στο μέσον της σκεπής του προστέθηκε, κατά την δεκαετία του '70, ο τρούλος που βλέπουμε σήμερα, όπως και το νέο καμπαναριό, με το ρολόι, στο νοτιοδυτικό τμήμα του. Την ίδια εποχή, επιπλέον, διαμορφώθηκε ο χώρος μπροστά από το ιερό του, όπου χτίσθηκε το οίκημα που αποτελεί σήμερα το Πνευματικό Κέντρο, ενώ η ταράτσα του, πολύ έξυπνα, αποτέλεσε συγχρόνως την κύρια αυλή αυτού του ναού. Πιο πρόσφατα προστέθηκαν και οι αψίδες-στέγαστρα μπροστά από τις θύρες του ναού, δίνοντάς του μια επιπλέον αίγλη...
  Στην εποχή μας πολλά λέγονται και γράφονται άδικα για τον Μέγα Κων/νο και το έργο του, επειδή κάποιοι δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι ήταν ουσιαστικά ένας εκκολαπτόμενος χριστιανός, ο πρώτος αυτοκράτορας που κατάφερε να ξεφύγει από τις γνωστές αγκυλώσεις του κάθε Ρωμαίου ευγενή της εποχής του. Αλλά και ο πατέρας του δεν ήταν κάποιος τυχαίος: είχε καταργήσει εντελώς ...την φορολογία στην Γαλατία, όπου διοικούσε, και όταν κάποτε ο συναυτοκράτορας (και γνωστός διώκτης των χριστιανών) Διοκλητιανός τον πίεσε αυτοπροσώπως να του παραδώσει τους φόρους των υπηκόων του, εκείνοι μετά από πρόσκλησή του έτρεξαν ...πρόθυμα και συγκέντρωσαν αμέσως χρήματα και τιμαλφή για να μην εκτεθεί απέναντί του! Ακολουθεί μια σύντομη αναφορά στον βίο των Αγίων (τον βίο αυτό καθώς τους βίους όλων των Αγίων μπορείτε να τους βρείτε κάνοντας απλώς κλικ στο ιστολόγιο με τίτλο Εορτολόγιο):

  "Ο Άγιος Κωνσταντίνος ο Μέγας γεννήθηκε στην πόλη Ναϊσσό (της σημερινής Σερβίας) και ήταν γιος του αυτοκράτορα Κωνστάντιου Χλωρού και της Αγίας Ελένης. Μετά την κοίμηση του πατέρα του έγινε συναυτοκράτορας με τον Μαξέντιο, αλλά αργότερα ήρθαν σε σύγκρουση μεταξύ τους. Τότε, λίγο πριν την αποφασιστική μάχη, εμφανίσθηκε στον ουρανό το σημείο του Σταυρού με την επιγραφή «Εν τούτω νίκα», σημείο που αποτέλεσε σταθμός στην ζωή του. Διέταξε να χαραχθούν στις ασπίδες των στρατιωτών τα γράμματα Ι(ησούς) ΧΡ(ιστός) σε μονόγραμμα και στην μάχη που επακολούθησε κατατρόπωσε τον Μαξέντιο. Έγινε υπέρμαχος της χριστιανικής πίστης και το 313 μ.Χ. υπέγραψε μαζί με τον συναυτοκράτορα Λικίνιο στα Μεδιόλανα, το σημερινό Μιλάνο, της Ιταλίας διάταγμα ανεξιθρησκίας, με το οποίο έπαυσαν ουσιαστικά οι διωγμοί εναντίον των χριστιανών. Αργότερα, όμως, επακολούθησε σύγκρουση μεταξύ τους και ο Κωνσταντίνος ανεδείχθη νικητής και μονοκράτορας. Αποφάσισε για στρατηγικούς και διάφορους άλλους λόγους την μεταφορά της πρωτεύουσας του κράτους από την Ρώμη, όπου ήταν αρχικά, στην πόλη Βυζάντιο, αρχαία αποικία των Μεγαρέων στα στενά του Βοσπόρου. Οι οικοδομικές εργασίες για την ίδρυσή της άρχισαν το 324 μ.Χ., ενώ τα επίσημα εγκαίνια της Νέας Ρώμης ή Κωνσταντινούπολης, όπως ονομάσθηκε αργότερα από το όνομά του αυτοκράτορα, έγιναν στις 11 Μαΐου του 330 μ.Χ.. 

παλαιά φωτογραφία με το αρχικό
μεταλλικό καμπαναριό...

Η πόλη αφιερώθηκε από αυτόν στην προστασία της Θεοτόκου και αποτέλεσε το κέντρο των εξελίξεων της τότε οικουμένης έως τις 29 Μαΐου του 1453 μ.Χ., όταν κυριεύθηκε από τους Τούρκους. (Αυτή την νέα αυτοκρατορία συμβολίζει ο δικέφαλος αετός, που προήλθε από το σύμβολο του απλού αετού που συμβόλιζε αρχικά την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Έπειτα οι Τούρκοι, όταν την κατέλαβαν, παρέλαβαν και το σήμα της πόλης που ήταν η ημισέληνος ...και την έκαναν σημαία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας!) Ο Μέγας Κων/νος όρισε ως επίσημη θρησκεία του κράτους την χριστιανική, ίδρυσε πολλούς ναούς, καθιέρωσε επίσημα την αργία της Κυριακής και συνεκάλεσε στην Νίκαια της Μ. Ασίας την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο το 325 μ.Χ.. Αλλά το επόμενο έτος μετά από διαταγή του συνελήφθησαν ο γιος του από την πρώτη του σύζυγο Κρίσπος καθώς και η δεύτερη σύζυγός του Φαύστα με την κατηγορία της αιμομιξίας, πιθανώς όμως από συκοφαντία ή δολοπλοκία με άλλα βαθύτερα αίτια, και εκτελέσθηκαν σύμφωνα με τον ρωμαϊκό νόμο, γεγονός που προκάλεσε μεγάλη αναστάτωση. Κατόπιν η Αγία Ελένη μετέβη στην Ιερουσαλήμ και με τις συνεχείς προσπάθειές της έγινε εκεί η ανεύρεση του Τιμίου Σταυρού, ενώ λίγο αργότερα απεβίωσε ειρηνικά το 328 μ.Χ. σε ηλικία 87 ετών. Ο Άγιος, σύμφωνα με την συνήθεια της εποχής του, βαπτίσθηκε χριστιανός όταν συναισθάνθηκε ότι επέρχεται το τέλος του, ενώ μετά από λίγους μήνες απεβίωσε ειρηνικά το 337 μ.Χ. σε ηλικία 63 ετών."

Πελλ. Β