4.2. Μεγαλοβδομάδα στο χωριό ...όπως πάντα.

Αυτή τη φωτογραφία μάς την έστειλε μια συμπατριώτισσα και γι' αυτό την ευχαριστούμε πολύ..

 Βλέποντας την φωτογραφία, με αυτή την ...θαλπωρή που αποπνέει, μου θύμισε πολλά και διάφορα από όλα αυτά τα χρόνια που βρισκόμαστε, λίγο πολύ όλοι μας, στο χωριό για να γιορτάσουμε το Πάσχα!

  Έφτασε ο νους μου, αναπολώντας, πίσω σε προηγούμενες δεκαετίες, ακόμα και στη δεκαετία του '70, σε εκείνη την εποχή που ήταν εφημέριος στο ναό ο (γηραιός, τώρα πια) παπα-Γιώργης ο Βεργέτης - τον θυμόσαστε; - με τους παλιούς ψαλτάδες, π.χ. τον "Κουτρή", αλλά και τους επιτρόπους, λ.χ. τον Ντίνο τον Περδίκη - τους θυμόσαστε καθόλου; Που ήμασταν, ακόμα, σε μικρότερη ηλικία και ήταν σχετικά "άλλα" τα χρόνια εκείνα... όχι και πολύ όμως! Για να πάμε σε ακόμα πιο παλιές εποχές, ας μην το συζητάμε καλύτερα, ...έτσι;
 Πάντως, είναι συγκινητικό που κάθε χρονιά μαζευόμαστε όλοι μας εκεί, για να περάσουμε από κοινού τη Μεγαλοβδομάδα, οι γυναίκες να στολίσουνε τον Επιτάφιο, το βράδυ να σχηματίσουμε όλοι μας αυτή την μακρόσυρτη πομπή με τον Επιτάφιο που κατεβαίνει, περνώντας από το γεφυράκι, ως κάτω στην Άσπρη Βρύση και επιστρέφει μετά από την ανηφόρα πίσω στο ναό. Που ακούγεται μελωδικά το "Ω γλυκύ μου έαρ..." μέσα στη δροσερή συνήθως νύχτα, ενώ οι φλόγες από τα κεριά τρεμοπαίζουν ανήμπορες εδώ και εκεί...
 Και μετά, που έρχεται το βράδυ της Ανάστασης, η αποκορύφωση, κι είμαστε πάλι όλοι εκεί, και από διάφορα μέρη, ...ανταλλάσσουμε ευχές και νιώθουμε μέσα σ' αυτή τη σύναξη ...κάτι να μας ενώνει εκεί μέσα στη νύχτα. Και ακούγεται και κανένα βεγγαλικό από τα πλάγια του ναού και βλέπεις τα χαμόγελα αμηχανίας λόγω του κρότου, διακρίνεις την έκπληξη στα μάτια των παιδιών... Έχεις και τις κοπέλες που συναγωνίζονται, όπως πάντα και παντού, για την καλύτερη εμφάνιση, κάποτε μάλιστα απορείς με εκείνα τα ξώπλατα και τα ντεκολτέ μέσα στην κρύα νύχτα ..σα να είμαστε σε πασαρέλα, αλλά όμως και με τη λανθασμένη συνήθεια πολλών από εμάς να αποχωρούμε δέκα λεπτά μετά το "Χριστός ανέστη", αλλά τέλος πάντων, εντάξει... Όλοι το χαιρόμαστε εκείνο το αντάμωμα, το βλέπω κάθε φορά στα μάτια μας, στην έκφρασή μας... Με συγκινεί! Γι' αυτό και δεν την χάνω εύκολα αυτήν τη συνάντηση, κάθε χρόνο, όπως όλοι μας λίγο πολύ, γιατί αξίζει τον κόπο.

Καλή Ανάσταση, λοιπόν, πατριώτες!

Να 'μαστε καλά, να ανταμώνουμε! και να ξεφαντώνουμε...

Πελλ. Β