Λεωφόρος Μεγαλοπόλεως - Σπάρτης

Δημοσιεύθηκε στις 29/03/2020 από την ιστοσελίδα notospress.gr 

 Στην δεκαετία του 1930 οι κάτοικοι των λακωνικών χωριών του Β. Ταϋγέτου συντονίστηκαν με τους κατοίκους των  γειτονικών χωριών της Αρκαδίας, στην περιοχή  Μεγαλοπόλεως, προκειμένου να διεκδικήσουν από το κράτος την κατασκευή ενός αμαξιτού δρόμου, που να συνδέει την Σπάρτη με την Μεγαλόπολη περνώντας από τα χωριά τους. 

 Η χάραξη του δρόμου θα γινόταν περίπου πάνω στα χνάρια του αρχαίου δρόμου και σ’ αυτήν την προσπάθεια στρατεύθηκαν εκτός από τους κατοίκους των χωριών και οι ξενιτεμένοι Λάκωνες και Αρκάδες των περιοχών, καθώς και οι πολιτικοί  της Αρκαδίας και της Λακωνίας του καιρού εκείνου, προκειμένου να εξευρεθούν τα χρήματα για το μεγάλο και δύσκολο  αυτό έργο, το οποίο θα έβγαζε από την απομόνωση τα χωριά.

 Ήταν τέτοια η φλόγα της διεκδίκησης του δρόμου αυτού (ο οποίος έλαβε από το λαό – πριν ακόμα γίνει – το όνομα: «Λεωφόρος Μεγαλοπόλεως - Ρουτσίου - Σπάρτης»), ώστε με την έγκριση των αντιπροσώπων των κοινοτήτων εκτυπώθηκε το 1934 και ένα «προπαγανδιστικό»  φυλλάδιο  (τύπου αφίσας) το οποίο σίγουρα θα διανεμήθηκε ευρέως προς πάσα κατεύθυνση. Η χαρτονένια αυτή αφίσα τυπώθηκε στην Αθήνα, ήταν έγχρωμη  και απεικόνιζε έναν χωριάτη με παραδοσιακή ενδυμασία, ο οποίος αντιπροσώπευε τους κατοίκους των χωριών, και αντίκρυ του έναν «φραγκοφορεμένο», ο οποίος αντιπροσώπευε τους ξενιτεμένους  της περιοχής. Οι δυο αυτοί κρατούσαν στα χέρια τους ένα ποίημα - διάλογο, λαϊκής στιχοπλοκής, που προπαγάνδιζε την κατασκευή του δρόμου. [...] Εκτός από το ποίημα στα δεξιά της αφίσας ήταν ένας «χάρτης» του νέου δρόμου με τα χωριά που θα εξυπηρετούσε μεταξύ Μεγαλοπόλεως και Σπάρτης:

 Από τη μεριά της Αρκαδίας αναγράφονται: Μεγαλόπολις, Περιβόλια, Βρυσούλες, Ραψομμάτι, Γέφυρα, Ρούτσιον, Ανεμοδούριον, Αναβρυτόν, Βουτσαρά, Γραικού, Σκορτσινού.

 Και από τη μεριά της Λακωνίας: Λογκανίκος, Αγόριανη, Άγ. Κων/νος, Γεωργίτσιον, Αλευρού, Καστόρειον, Πελλάνα, Βορδόνια, Σουστιάνοι, Λογγάστρα, Βάρσοβα, Μαγούλα, Σπάρτη.

 Τελικά, ο κοινός αγώνας των κατοίκων Λακωνίας - Αρκαδίας ευοδώθηκε, ο δρόμος έγινε και τα χωριά βγήκαν από την απομόνωση στην οποία ήταν καταδικασμένα. Ήταν ένα δρόμος δύσκολος, στενός, με πολλές στροφές και μεγάλες υψομετρικές διαφορές, όμως τη δουλειά του την έκανε μια χαρά για πολλές δεκαετίες και πάνω απ’ όλα έδινε την ευκαιρία στον ταξιδευτή να απολαύσει το πανέμορφο και μοναδικό φυσικό τοπίο της διαδρομής μέσα από τον Ταΰγετο.

 Στα χρόνια μετά το 1990 ο δρόμος αυτός έγινε αντικείμενο διαρκών πολιτικάντικων εξαγγελιών για βελτίωσή του, έως ότου έγινε η χάραξη του νέου σύγχρονου αυτοκινητόδρομου Λεύκτρου-Σπάρτης, ο οποίος έβγαλε από το προσκήνιο τον παλιό δρόμο. Παρ’ όλα αυτά παραμένουν, ακόμα,  πολλοί λάτρεις και νοσταλγοί του παλιού δρόμου, τον οποίο προτιμούν αντί του καινούριου αυτοκινητόδρομου.

 Σε κάθε περίπτωση ο παλιός αυτός δρόμος θα παραμένει ένα σύμβολο για το τι μπορούν να πετύχουν οι πολίτες ενωμένοι γύρω από έναν κοινό σκοπό.  (Βαγγέλης  Μητράκος)